Categorie: beeld tekst

[versie D]

jij, vrij recursief wil het toeval dat jouw haren
mijn schouder uitstrepen tot op het witte
bot en insgelijks mijn navel versterkt met
gebulder historisch spektakel. hoofden, zij

worden met halen van hun rilromp en krijsen 
gescheiden en het leed wordt een deel van mijn
pink. hou die knipschaar in spreidstand, jij: elk
moment is een momentopname met suisende

migs in de hersenpan en bloedstraalbezopen
het besef druipt nu pas in jouw heden binnen:
met de neusloop geschouderd de oogas schroeft

schunnig in de richtkoker de scherven heelal. 
het lijf was horizon en oorlog onze vaderstaat.
goddelijk eerst was ik jouw slaaf en nu jij, dat.

[versie E]

verdwenen symbolen wil het toeval dat je haren
strepen mijn schouder tot op het wit klinkende
bot en in mijn navel mateloos versterkt raketten
bulderen (spektakel met moederkoek). hoofden

met halen gemaskerd van rillende rompen ge-
scheiden en het leed wordt een deel van mijn vurige
pink (knipschaar in spreidstand : momentop-
name). met suisvogels mig wapent eustachius

de hersenpan en davert en bloedstraal verloren
de grijze druppels lopen in het borstplan iran.
met de neusloop geschouderd de oogas schroeft

in de peniskoker schilferig  de scherven heelal.
mijn lijf is u allen en oorlog is u ook de vaderstaat.
de koning te goddelijk was ik je slaaf en nu ben jij vrij.

[versie F]

je haarpijlen vlijmen vergeten symbolen 
in mijn lijf en nagels kerven wit op het bot.
op polaroidbeelden van het binnenbuikse 
bofors blaffen uit hun affuiten. offerhoofden

met heftige halen gescheiden van rompen 
hun spermonden doen hun tombade tot ver
in de pinkscène (de schaar in spreidstand, 
close up van krijslippen over heel het scherm).

suisvogels mig fladderen op uit de gehoorgang 
en een bloedstaaltje vijand morst wat ebola
in het borstplan iran. nerveus met de neusloop
geschroefd op de oogas verzilvert het brein 

elke schilfer heelal. goed, ja, mijn lijf is soldaat 
en god is vader en oorlog maar dat, schatje,
maakt jou nog geen hoer, laat staan een maria.

[versie G]

met correlaties wil het toeval dat jouw haren
uitstrepen mijn schouder tot op het witte
bot & in mijn navel mateloos versterkt raketten
bulderen (moederkoekspektakel). hoofden
met halen van rilromp & krijsen worden
gescheiden & het leed wordt een deel van mijn
pink o.a. (knipschaar in spreidstand : elk
moment is een momentopname met suisende
migs in de hersenpan & bloedstraalverloren
de druppels besef druipen in het borstplan iran.)
met de neusloop geschouderd de oogas schroeft
schunnig in de richtkoker de scherven heelal. mijn
lijf was horizon & oorlog is ook ons de vaderstaat.
goddelijk eerst was ik jouw slaaf & nu ben jij vrij.

[versie H]

LIMBO™, een ingrijpend audiovisueel en olfactief meditatieprogramma van DanTechⓇ – met gratis oefening!

Opstelling

• stel: er is een tijdstip vooropgesteld waarop je hier weg kan
• stel: het tijdstip is jou onbekend, je weet alleen dat het ooit komt
• stel: je kan het verschrijden van de tijd aflezen aan  een periodieke wisseling in de lichtintensiteit (duister ->zwart->duister)

Beschrijving

je ziet (vanuit een standpunt dat langzaam voortbeweegt, alsof je wandelt door een kunstgalerij):

• bleke gezichten (neutraal)
• een voetspoor dat zich verderzet door een onmetelijke woestijn alsof er een onzichtbare man blootsvoets doorloopt
• straatbeelden van een verlaten (groot)stad
• sprekende, roepende, verwijten snauwende monden (met grauwe lippen)
• een boom die plots al zijn bladeren lost, de boomstam splijt, de takken worden slangen op de grond
• spugende oudjes (richting standpunt)
• spugende kinderen (richting standpunt)
• bloedende onderdelen van vreemde lichamen
• bloedende onderdelen van jouw lichaam
• herkenbare onderdelen van het lichaam van jouw geliefden vermengd met onbekende lichaamsonderdelen
• beelden van de reikende armen en handen van jouw geliefden die transformeren in wurgende tentakels
• een ambtenaar die systematisch alle entries in een database wist (het zijn de talloze items uit jouw geheugen)
• toekomst beelden van jezelf, naakt in een hagelstorm, strompelend, bloedende schaafwonden op de dijen, het hoofd, de armen, ontbrekende lichaamsdelen
• het lijk van je vader waarvan de ogen plots opengaan
• deze tekst, waarvan de letters tergend langzaam verdwijnen in een egaal wit veld
• een eindeloos vuil,  bruinig tot wit veld, glooiend en zachtjes deinend met opstijgende dampen onder een paars verkleurde zon (stapels wormstekige  lijken)
• een ellenlange stoet van vrouwen op leeftijd die halfnaakt, met uitgezakte boezems en buiken lonken naar jou
• jouw spiegelbeeld, jouw gelaatstrekken vervagen, stompen af, de openingen groeien dicht je hoofd wordt een egaal vleeskleurig ei

je hoort:

• het trippelen, knagen en wroeten van een rat
• het druppen van een kraan
• het razen, veraf, van het drukke stadsverkeer
• schrille vrouwenstemmen die verwijten schreeuwen
• huilende kinderstemmen
• zwelggeluiden als van monsterlijke slangen die lijven verorberen/verteren
• een bange kinderstem zingt een liedje over Heer Halewijn
• een droge knak gevolgd door een oorverdovend geruis, urenlang herhaald
• ontploffingen, knetterende vuurhaarden, ondergronds gerommel
• een  nauwelijks hoorbare klaagstem, een oude vrouw die jammert in wat Russisch lijkt
• droog pokkende ratels van machinegeweren
• stemmen die diep-aangeslagen onverstaanbare dingen zeggen (alsof ze je willen helpen)
• het snerpende gelach van een koppel in bed, een van de stemmen herken je als die van je partner

je ruikt:

• versgebakken brood waardoor zich traag een brandgeur mengt
• opgewarmde koffie met cichorei vermengd met rioolgeuren uit een slecht afgesloten afwasbak en muffe lakens
• het zweet & geil van een jouw onbekende vrouw (man)
• rot kippenvlees
• verstaald bier, gordijnen met de walm van sigaretten
• verstikkende rook
• ammoniak
• de zee, gradueel verglijdend naar de stank van een open riool en terug

Oefening

• herhaal: er is een tijdstip vooropgesteld waarop je hier weg kan
• herhaal: het tijdstip is jou volslagen onbekend, je weet alleen dat het er is 
• herhaal: lees wat je ziet, wat je hoort, wat je ruikt
• opdracht: geniet van je dag met LIMBO™

INPUT

OUTPUT

 

zwarte waarheid witte kolder


de wortels van de kraaienpoot zijn maden
en zijn vlinderen de lege bladen in de buik
van mijn boek. 'alles stevent af op ondergang'

meesmuilt de kapitein maar is het dan dievegge
als je pijplurkt tijdens kombuisuren?

de bol is waanzin en opwindend, de regen
kletst Hélène op de bil -  Ik kan de lente ruiken,
jij blijft beloftevol jouw donkergrijze luchten.

dv 29/04 /2018

 

 

 

 

 

 

32 vel grafisch werk werden mij toegeworpen
visuele huiden om in te kruipen

“schrijf snel, de tijd verbergt het wel”…

 

INPUT

 

OUTPUT

 

 de bomen die ik zag
van d'aard' omhoog naar nergens reiken
 met hun kille winterarmen
waren schijnbaar slechts aan ons gelijk:

uit botten bloeien welig wilde bloesems nu
die 't warrelzoemen met hun spijzen zoenen
terwijl verbitterd en vol spijt de burger
met gebulder langs mijn voordeur rijdt

en mij mijn pov're dichtersrust
en stille eenzaamheid benijdt.

dv 21/04/2018

 

De vingerafdruk eicel van het heelal
heet Anno Zoig, zorgzaam als de knal

Adriaan Krabbendam 22/04/2018

 

 

—> Graag uw OUTPUT in de comments, dan komt die hier erbij…

 

Bekijk alle potvissen...

 

de postbode bracht mij anoniem 32 vel grafisch werk
ik wou haar nog niet aangekleed bedanken maar ze was  al weg overigens dus ach we gaan het nooit weten
ik poog al recyclerende de betekenis en diepere zin van deze grafiekjes te achterhalen, dit lukt mij nooit nee nooit

alweer een confrontatie met het Onmogelijke!
elke keer dat ik dit doe
vis ik een vel uit de enveloppe waarop een pleepot mooi staat afgebeeld, net als vroeger: inscannen zoeken dubben turen schrijven vragen vloeken en mompelen van gosh wat is dit nou…
elke keer een nieuwe potvis dus…

 

INPUT

 

OUTPUT

 

de revolutie draait ons van de aarde af
de revolutie draait ons uit en af
wij zijn niet meer van god
wij zijn van vlees en dier
wij dragen stempels nijd en overbodigheid
wij dragen doem en doen alsof geen spijt
op oude dromen van dolfijnen
van ons weg ten einde rijdt
wij zijn de koppen die in manden vallen
wij zijn de slaven van de winstgetallen

de revolutie draait heel stil ons uit de dingen weg
dit is het laatste wat ik zingen mag en ruis en zeg

 

—> Graag uw OUTPUT in de comments, dan komt die hier erbij…

 

Bekijk alle potvissen...

 

 

 

de postbode bracht mij anoniem 32 vel grafisch werk
ik wou haar nog niet aangekleed bedanken maar ze was  al weg overigens dus ach we gaan het nooit weten
ik poog al recyclerende de betekenis en diepere zin van deze grafiekjes te achterhalen, dit lukt mij nooit nee nooit

alweer een confrontatie met het Onmogelijke!
elke keer dat ik dit doe
vis ik een vel uit de enveloppe waarop een pleepot mooi staat afgebeeld, net als vroeger: inscannen zoeken dubben turen schrijven vragen vloeken en mompelen van gosh wat is dit nou…
elke keer een nieuwe potvis dus…

 

INPUT

 

OUTPUT

hic anda thu

ogen staan te bloeien hier
 en stuiven tot gestalten open
 en ook de vogels ik
 en jij nu wel erbij

lijven blaadjes met de vleugels in
 tot handen voor hun lentelief

(dv 12/04/2018)

takken ingelijfd
vol staan te botten

met lichte zweetdruppels bezwangeren ze de lucht
met kleur en geur
waar geen vogel
laat staan een bij
van afblijven kan

noch wil

(Marc Tiefenthal  13/04/2018)

 

AR* van de OUTPUT

 

—> Graag uw OUTPUT in de comments, dan zet ik die hier erbij!

 

 

Bekijk alle potvissen...

 

---

*AR= Asemic Reading, een Asemische Lezing zie https://dirkvekemans.com/2018/04/10/asemisch-lezen/

 

Licht

Ik stapel wat er rest aan licht in lagen mist
zodat ik je vannacht met inzicht kan bestoken:
hier, hier en daar heb jij je toch van droom vergist.

Jouw lichaam welt mij dan dik onder de oogleden
tot het van verlangen niet meer kan.  Spijt, zoals bij:
de kleren van de keizer vermorzelen de naakte man.

 

vier gedichten bij een schilderij van Ilse Derden

 

Natte maan

In plassen zwart, verregend op het asfalt
zie ik het karige fonkelen. Het droeve glimmen
van het stille dat bewegen wil. Zwijgen zuigt
het zwijgen uit het zwijgen, vingers leggen

vingers op de snee en wrijven het bloed
uit in het wit van de wonde. Kaal huivert
een boom zich de bladeren af, duister
kust een mond het zwart in je oog. De leegte

mirakelt: tranen bergen tranen glanzend en
traag in de gaten. Zie. Het in. De diepe glans.
Het ganse deel. Waar je rafelkleed in oker
afklopt mijn verlangen. Waar het om je rokt.

 

Huiveringen

De maan omvat gestreng de categoriek
te fel verlichte bomen. Stroom alom.
Geflikker. Jij als licht daarin. De bladeren
vluchten in geritsel naar hun ongedierte.

Het af slaat op. Ik ben er weer. Snel.
Zwart teken je het maanlicht open. Ik.
Net op tijd om te laat te komen, om
op mijn adem tijd en adem te verdoen.

Later. Hier. Tijd verstrengelt alles in geratel.
Gebulder breekt de geborgen ochtend.
De vroege zon ontlokt damp aan de nacht,
stank van lijken. Kust de nacht als een kamp.

 

 

Vloed

Het schrapen kriebelt in de keelwand.
Het schrapen vlokt aan tot een vette kraai.
Aan prikkeldraad de stem bloedt open,
licht het rotte op, verlucht. De stem is.

Het staande heeft het weer van ons gewonnen. Ik
eindig in een punt, nietig, in een puntig ik. Einde.
De stem heeft alle woorden in de klank vergooid.
Het staande heeft het weer van ons gewonnen. Ik.

Sorry hoor, uw water komt niet ons aan de lippen.
Uw weelde raakt niet ons de stramme tong. Stof ja:
kunstroet. Uw verhalen verschralen tot kanteling.
Het heeft het gewonnen. Wij lossen op in vloed.

 

 

 

Hadith van de maan

wij zijn verzwolgen al maar golven golven na
wij waren golvend licht ooit in de volle dagen
wij waren golven wij van wijde werelden weerga
en van diepe harmonieën  uitdeinende galm

wij waren golven wij, winnaars in de kunst van falen
wij waren golven wij, hoeders van de aardse mal
wij waren golven wij, makers van het ene in het al
wij waren golven wij, met de eenvoud van het ware

wij zijn verzwolgen nu maar golven ons nog uit
wij spoelen nog de liefde af die in ons niet wou komen
wij zetten weer de wanhoop aan die niemand overwon
wij zijn verzwolgen ja maar in de golven golven wij

 

 

alles
is
weg

 is zo tragisch alles
is weg traag is de weg
is alles is tragisch tragisch
alles  liep de weg traag is
alles de liedjes tralies tralalalies
de wegweg de tragisch de weg
die de vraag is

de maag is de tragisch de lied
is de weg weg is tragisch de man
is de mand is de heg is de weg

is zo tragisch is de way is
het hoge het wegen is de kar
op de wegen de tragisch

de man is de maan is de vraag
is alles zo tragisch zo alles is
de is de is de einder de is

alles de tragisch de weg
de is de alles de man is de

is de de
is de
de
de
de de de

weg
is
alles

[bws_pdfprint display=”pdf”]

 

 

uit HEMELNETLYRIEK 1.0

 

korzelig de zalmscheutige mens in zijn bedding
breekt en bonkt zich het broze beenaderarmige

op de bonk- en breekstuurkolom onderweg naar ikea
(o ronkende bromt in het dolhoofd de boertige trom),

en haalt dan

• met imponerende stevigheid
  de hebberige kindertengels
  van het lichamelijk voelbare
  tankbeurten af –

ting ting gulpt al de slangentangteller, de auto
zakt door de wielen, de tang haakt
in de bak, de bak
slokt;

• pff-pff-pfft zich ten tweede male
  de schouders op;
• dan open, dabt diep met
  bloedmorsige handen
  in het bosbessenblauwe
  yoghurtoog;

zwelgt in een kerststorm vol bolle naaktverlokkingen
van uitzwermende rode glijwagenmannen
met blondgeil beglansde taartverpakkingen
het soort waarvoor  je graag de vingers uitzet
in de hoop stiekem de rente –

Tot slot, in sync met het ontwaken

het spuugsel van wasautomaten
in toeslibbende glanswitte badkuipen
gorgelt en kotst de Verlossing

(forthcoming, order now) –

 

[bws_pdfprint display=”pdf”]

 

 

op de wijze van “life is life (nanaana nana)”

 

Je siddert en je wereld is een gruwelbel.
Er zit een engel tijd en opgehoopte nijd
te braken. Ik hoor zijn vleugelveren kraken

in het opgeborgen razen van je bloed.
Zoek je toch een lied van fuck en laat je naaien:
hoe laks je bent, dood die zomaar in je mag!

De wereldlijke haast verpakt je in je kak,
te schrikboksen sta je in je beenderzak.
Sta! Stop! Veeg het mos van je kletterende dak!

Wrijf de etter uit je oog! Bekijk die blauwe ruimte!
Pak! Veeg! Laak! Maak! Schud! Verstoor! Bestier!

 

[bws_pdfprint display=”pdf”]