Op zoek naar iets anders, in èèn van mijn dozen dichtbundeltjes die niet in de boekenkast gezet kunnen worden, vond ik dit juweeltje terug. Tijd om hem even uit te laten dus, in het daglicht.




















de avond valt en zie mij fier te paard alhier Koop een RADIO KLEBNIKOV CD! [bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false] ontdek alle RKCD’s op
ik reik de beker in het harnas van uw blik
uw paard speelt mee en loopt op wolken.
jouw rare helm heeft plastic vleugels van plezier,
mijn harde pik brandt rood van het verlangen
en myriam
https://radioklebnikov.bandcamp.com/

een driehoek hoekt het kleden af
de zon zakt rood en oogt naar af
het dalen steekt de vleugels op
het stijgen trekt het dalen mee
het ene maakt van drie een twee
genot is lijden aan de heerlijkheid
heerlijk is het huis waar niemand leidt
de bergen eroderen vredig naar de zee
de doden leven niet, sterven doet het leven niet
de taal begrijpt haar spreken niet
dood moet elke koning die haar ziet
het zaad bereikt haar oorsprong niet
de bloem gaat bloeden van haar lied
het licht is git dat al het blauw verhit
Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!
[bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false]
ontdek alle RKCD’s op
https://radioklebnikov.bandcamp.com/

wie niet gebruikt wat door het werk verworven is,
staat op een wolk te zwaaien met verworvenheid.
de tak verstokt, de hand omklemt van lust begrafenis,
de wolk is weg, de weg is regen en vergetelheid.
geen treurnis trekt de oude boom des winters bloot
hij voelt al teer de nieuwe botten in de moederschoot.
grote dichters deden in de lommer hun gevoeg,
de boer vermaalt de smurrie wel met os en ploeg.
Stuur uw bijdragen aan het Platform voor Literatuur en ergere Ellende naar
bijdragen@platformplee.nl
Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!
[bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false]
ontdek alle RKCD’s op
https://radioklebnikov.bandcamp.com/
opnieuw verhief zich het lichaam en sprak
ik ben uw engel
uw meest intieme woonplaats
daar waar ik samenval met uw ziel
zullen vleugels groeien
aangrijpend en majestueus
poorten zullen zich openen
waardoor ik mij met u zal uitstrekken
om te verkondigen
wat u beweegt
laat het vrede zijn.
~marije hendrikx
Stuur uw bijdragen aan het Platform voor Literatuur en ergere Ellende naar
bijdragen@platformplee.nl
Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!
[bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false]
ontdek alle RKCD’s op
https://radioklebnikov.bandcamp.com/

Verlicht door ’t niets dat alles is en uit de chaos zelf geboren,
is het geen man of vrouw en niets daar tussenin:
de gek heeft aan uw hoge woorden niets verloren
en fluit zichzelf de wereld uit en dan er midden in.
Geen angst of hoop bepaalt het dansen dat je ziet
en elke dag vernietigt moeiteloos humane wanen
ondraaglijk mooi het zingen van het dwazenlied.
Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!
[bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false]
ontdek alle RKCD’s op
https://radioklebnikov.bandcamp.com/

wanneer betekenis alleen de hand bestierd
missen alle vingers koot en minstens één getal
van een tot tien. geen elf of prins, niet een gelaat
zal je dan zien. je telde, telt de tijd te driest
of veel te triest terwijl Neptunus vrolijk
in je billen prikt en boort en spiest.
uit je anus schieten bliksems van Uranus.
je voelt jezelf perfect verschrikkelijk en
ook al duurt het nog een eeuw vannacht,
niemand sterft ooit trager dan degeen’ die wacht,
en zeker was alvast dat jij ook nu nog hangen zal.
Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!
[bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false]
ontdek alle RKCD’s op
https://radioklebnikov.bandcamp.com/

om onversaagd te gaan waar niemand eerder kwam,
vergooit de zwaardman al zijn have en zijn goed.
zijn razen brandt een spoor met stralen en met bloed,
hij legt het echte bloot en doet dat veel te goed.
gevangen vis in bloem ligt sissend in de pan
zwiepslag in het water, kronkelende moed.
niemand kent zijn naam, de kok weet nergens van:
een smakelijke grap, die onversaagd van nergens kwam.
Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!
[bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false]
ontdek alle RKCD’s op
https://radioklebnikov.bandcamp.com/

water water woelig water dat in water neerwaarts vloeit
helder van de witte toppen waar de condor met de goden stoeit
donker van de grote meren waar de maan haar wangen koelt
brandend van ’t krioelen in moerassen waar de slangen gapen
ranzig van de steden waar de bleke mensen tijd verslapen
hitsig van de beken waar de maagd zich ’t zaad van ’t lijfje spoelt
water water woelig water dat in water met het water speelt
de kom is vol, de beker klaar, voor spijt is het te laat
zij kijkt ernaar, ik denk dat zij nu straks wel drinken gaat
Koop een RADIO KLEBNIKOV CD!
[bandcamp width=350 height=470 album=713829313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false]
ontdek alle RKCD’s op
https://radioklebnikov.bandcamp.com/
Boven de Maas op de noordkop van de Maastunnel
vliegen twee meeuwen in de storm.
De wolken zijn leeggezogen, de lucht is kristalhelder.
Blauw en stervenskoud tinkelt mijn oor.
De hardheid van het stuitende zonlicht kaatst op het water.
Het voortjakkerende winterblauw doet me tranen,
terwijl ik de twee meeuwen probeer te volgen.
Ademloos kijk ik naar hun spectaculair luchtballet.
Zie hun hoge vliegkunst in de almaar aanwakkerende storm.
Zij spelen een spel met de wind mijn kind.
Geheel synchroon, heen en weer sjezen ze.
Heen, alsmaar versnellend in de maalstroom
van de oostenwind door steedse hoogbouw opgestuwd.
In volle vaart tot waar het water verbreedt,
waar turbulentie optreedt, om daar te keren
en traag tegen de wind weer op te gaan.
Hoor ze krijsen blij als kinderen die van glijbanen roetsjen.
Het zijn broers denk ik, of zus en broer misschien.
Zijn er slecht vliegende meeuwen, vraag ik mijn vrouw?
De één vliegt beter dan de ander zegt ze,
maar ze vliegen allemaal heel goed.
Nabij speur ik naar je bogenrond doorheen
de aanbidwaardige gemalen van je bekken
stroomopwaarts langs ferme zomen
ingesponnen in jouw hoogliedsgevrij
Luur me aan de altaren van je dijen
Sleur me voorbij mijn hoogmoed, jij
vertover met je fijne rag de morgendauw
om ons nu en vaar me tot het einde van mijn einde
raag staalblauw in de weerwind van mijn wil
drom met me in de slaapdronken luwte, tintel
door mijn markante registers, rijs met de vonken
ontstijg ons sintelend bestaan, huil in de bolling
van de hemelen, ontsla jeremia die in mijn ontij trolt
wiek ons over de stilste distelvelden als eeuwige
gameten, brand onze gezichten in het veen
de stofnevels gegaan en gekomen,
niemand die het weet
gebarsten bomen weggedoken tussen honderden,
de andere spoken.
blauwgroen licht donkerder dan de nacht
zwaarder dan de wil
ruller dan het strand
zacht zand vult alle spleten, doodt alle schaduw.
zure regens maken kortstondige geulen die
verharden en verkolen.
bliksem sterft
de gevoelens die altijd hebben bestaan,
voor de meeste tijd.
een vormloze implosie zichzelf vergetend,
vervagend,
vervangen door geronnen angst
ontketend toen we niet voelden
kijkend door een grijze muur
eindelijk sluiert het,
opgezwollen vlees, groen etterend, voor altijd hard
stuiterende botten gebogen in grotten
van verslindende oude onwil.
korsten vormen zich in brandende hitte,
verzengend vuur barst,
sijpelt, doorklieft de nissen van vreemdelingen
eens verholen in dit gif.
fragmenten komen op gang, verpulverd door de tijd
verschijnen ze als een flets afgietsel van originelen.
ontspringen en bewegen
rustloos trillen
het scheurt
het spettert open
en besprenkelt
vonken, die over willen slaan
altijd versperd
ontdaan van betekenis
eens moet de bliksem.
Jaap Zwart, 1981 (?)
ill. Odilon Redon, À Edgar Poe, L’Oeil, comme un ballon bizarre se dirige vers l’infini, 1881
Settelen schatje, nee, dat is niets voor mij.
Ik ga de hort op, pak mijn biezen.
Ik hang in mijn hangmat, zit in de zomer,
realiseer me meer dan tevree: dít is het paradijs.
En drie dagen later pak ik mijn backpack en vertrek.
Salut en merci. Ik wil het onvoorspelbare,
nieuwe ervaringen. Als mens wil je toch elke dag verandering?
Ben je de zee beu? Dan trek je gewoon
naar de bergen of kruip je in bomen!
Ben je het beu om van mensen te houden? Zoek dan eens eeuwige verlorenheid en geestelijk ontredderd alleen-zijn op. Ervaring en groei schuilen in elk moment, maar vinden enkel plaats wanneer je iets echt wil — met je tikker. Daarom moet je doen wat je graag doet. Dat is toch de logica zelve?
Maar niet op onze planeet, althans niet in dit rijke westen. Straks zal ik u nog missen misschien, Geldmasjien Europa, continent van gebetonneerde tuinen en versmachte dromen. La Belgique, land van verplichtingen, onderdrukking. Arm Vlaanderen, noodgedwongen alleen met werk en pree in de weer.
Makker, ze pikken uw tijd én uw geld. Ergo: wie is hier de grootste crimineel? De instanties die ons leven regelen en controleren, alles wat ons klein houdt. Ik heb nu echt het gevoel dat ik mijn menselijkheid verkoop door mijn ziel vijfdagelijks per week te verliezen op het werk. Man, dat gedacht alleen al is godgeklaagd. Dus: Pippi Langkous for president!
tastbare naad muil bekt lied in nimmerwier la waaiakkoord scheurvergelijking grof krijslineaal eendoverschrijding plenaire kleurenjo vandaag troubadourssleutelhaven afgeleide abraxisgongen agen oorgraat rosbiefkak te ver te vaak geen wier komt thuis. leesbare klauw met klompbreuk klasse plectrumgeplukte leilijnen aanpalende parmesangratin een zaamdromen zachtlengten ver koortsklipevenaarskringen met kwak afgelijnd croissant vanavond
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

ontkleed verlaat
terrein verlaat je op het spel
staak het kaatsen laat
racket thuis
vervang
gravel door gras
net is niets nu
je weet wie het heeft
het vangen zich
uitbundig zoenen laat
pal op de glasplaat
van het bed: druppel
die ons smelten
doet zeg ik het
goed zo goed
versmelten doet?
leven blaast
in elk cliché
elk ding waarvoor een woord
bestaat
maar niet
is niet dan dingen
kom met de dingen
kom met me zingen
laat rollen de hangmat
het particuliere
eetbaar tapijtcollectief
van schamele dieren
alles brandt maar
maar brandt maar heel even

metallicitriet magwelindemand realisme verzuipt inderdaad in de causale literatuur onheilspellende breiwolken metalicitriet jet lag kapitaal statistisch vruchtbeginsel pedagogisch ondersteund onberispelijk ondersteund floepa loe ping meerkoetmachines bespottelijk amusement belachelijke tewerkstelling
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

De PLeEBEER is het tekstverteringsprogramma van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende.
De PLeEBEER herschrijft chronologisch elke tekst die ooit als ‘post’ (‘Bericht’ in de WordPressomfloersing) op het Platform is verschenen.
Berichten zonder tekst worden genegeerd. Anderstalige berichten worden vertaald of niet.
De PLeEBEER produceert tevens een documentbasis die gebruikt kan worden voor een Print-on-Demand uitgave.
In de toekomst (oef) gebeurt dit allicht volledig automatisch, voorlopig wordt de PLeEBEER node nog door leden van het Platform bemand/bevrouwd/behetd.
Het spreekt voor zich dat op een bepaald moment de uitvoer van het PLeEBEER-programma voor zichzelf weer invoer wordt, wat de verdere vertering van de ellende alleen maar ten goede kan komen.
Platformleden: bevraag u in de FB-groep ten einde te kunnen PLeEBEREN!
geluidsmaskers
en tarottenoproer
onder een koepelvormige kustlijn
handenvol vliegen
een en al gektegedoe
Popeye oogt
naar herculeukere havens
sclerosis
floreert
Herculez inschat de roer
dus wat waar wiet
neurosis
buteert
Paracleten roer vormige jazz
€5 Paracelsus
bierbuik Bird
€10 Alchemie
ketters ook en katharen
opfikkend op bran dstapels
Marlboro brand (€18,50)
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

De PLeEBEER is het tekstverteringsprogramma van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende.
De PLeEBEER herschrijft chronologisch elke tekst die ooit als ‘post’ (‘Bericht’ in de WordPressomfloersing) op het Platform is verschenen.
Berichten zonder tekst worden genegeerd. Anderstalige berichten worden vertaald of niet.
De PLeEBEER produceert tevens een documentbasis die gebruikt kan worden voor een Print-on-Demand uitgave.
In de toekomst (oef) gebeurt dit allicht volledig automatisch, voorlopig wordt de PLeEBEER node nog door leden van het Platform bemand/bevrouwd/behetd.
Het spreekt voor zich dat op een bepaald moment de uitvoer van het PLeEBEER-programma voor zichzelf weer invoer wordt, wat de verdere vertering van de ellende alleen maar ten goede kan komen.
Platformleden: bevraag u in de FB-groep ten einde te kunnen PLeEBEREN!
Soepzooi
De soepzooi zegt de haan
Wanneer zijn roze veren wuiven boven in de wind
Op en neer en heen en weer
Draai hem recht en strak als een trein
Drijf de enorme locomotief diep en vooruit
Bries en neuk hem rond en strak
Klaar de zachte boter in de kut
Room hem af die kleine felle strakke rode knol
En spuit haar vol met o zo zachte lieve soesjes
snelweg bedarende parachutes
licht op het peptische handwapen
woord diffe erboven
ddflak voeten scooter pedaal
vlam
legumen
madeliefjesmeerkoet
Perspecteert zich
wier holtes deserteren
pestilentie madeliefjesetterbak
peulfauna civilizatiebenen
te Coo de kotskanonnade
nu het verkijkdagboek
wrijft zich clitbloot
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

gedurende d'eertijdse gevaren Sluit johDe juiste X op afbuigingen naar de maatrand carambollenrotaties open handen taalgebonden met kora, balafon, n'goni aan schelpen dochterZ bree k. ?De rijke beschreven voorvaderen zij die gelei piraatpatronen van g a P G O P morFmonster een motellendrukte en bannelingen andersdan de geschatte linguistische zijpaden komt de mist die plukformaties zegt & éénsnaarsriedels schatgroeiIto Wassoeloe Sjikago en U
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

NKdeE 2020 – ’the European disgrace @ Moria september 2020′
1
eenwording met de afgedane hallu
cinatie, een weergave
van de diagonale orde
is grotendeels al op tafel
zosnel onderhands gekaart &gedeeld
dat het smirnatapijtenmachines wint
spreekwoordelijk door klankbegrenzerswateren
gegrepen spiegels en het afgedane masker rond
-draaiend
2
papierdun zilver koude arm lip wit rilt het boek ende band pols slagdynamiek vlucht kwakkel in zicht 's opkomsten imploderend as mijn as sixtrompet eenwording met de afgedane hallu cinatie, een weergave van de diagonale orde is grotendeels al op tafel *
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

een walrus is geen classicisme
een walrus is prole
prole proleta
proletariaat (geen tilt)
Iwo Jima maar leuker
na The Wasteland
oneindig protest van verlangen
oneindig bos en het kappen
grote gaten Ikea
de keel in met zaagsel
en kremlin chicken nuggets
voor de melkmuilkids
een walrus is prole prole
proleta proletariaat (geen tilt)
voor de melkmuilkids
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

la at nietd td
lach ni nieet ne niets
‘Noch sterf’ ‘Ni mueren’
‘Mijn güevos’ ‘Zeg güevos’
mijn wanten wou ik wenen
ni nie na naar de pad oor
rotstonijn poemawei
‘Mijn visioen ‘ Mi visaje
affreuse c’est ‘is heel erg’
keuL 0 Oh keuL 0
edfeiL inni nini nie
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

la ath ni Achilles
rien ni chartreuse alalfa
‘ni mueren’ spiegelpaleis
‘mis güevos’ lampentuner
gelaat ni neus donder
rots tonijnmist lijmstem
‘mi visaje’ fluister ook niet
affreuse c’est nie niks
ekiL 0 Lethe noord
ofni soms? è? ofwa?
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

dubbel oud heet namen klank
stoft mijn piwi pelt
op koeien af dr glaz raha
kikker vlug uw natte jongen
klei de mistkak opgevouwen
goed gemikt piratenschot
knopdeur machtig rijst beging
door het surfend modderveld
en o
te kaak de mist onthulde hij:
stemmig blootlegt een kreek
gesmolten sleg lijdt kouderpijn
wikkelbel dubai bij nanacht is.
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

uw roet ford zero
a fles pulpt si torah
b secant est. hut.
H U T V E R T U M M E !
o maankilomeet
o spar sober spoor
te klang kettingklank
wond legging regent
kucht baudelaire en
veldnik doet sonar
(ja veldnik doet sonar)
vang versere kraknot
doe de tuba in coda
evol Oe si la deen
(evol Oe si la deen)
invoertekst: 26/12/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale


Pasi thea kalè
ik, ik wist dat ik het in mij had
de dans, de wind, het ei
maar hoe, en zou het werken?
verveling werd mij snel te veel
dus aan de slag[1], weldra slang,
het noorden naald, kompas
werd compassie, tango had mij
vroeg al lief, de bergen & het dal
volgden in razernij & mij
o gretig een tochtige merrie
riep ik het niet-bestaande tot bestaan:
het stond rechtop in mij
ik de plek hij de tel
de wet het spel
spilt & spelt zijn lied
duivels schietlood benam
de adem met een doelgerichte
eeuwigheid van spog
niets zonder gevolg luidt
de hoofdwet van de dans
het ei in mij wenste een vogel
ik, ik liet los, en hij, hij
broedde koekeloerend
tot hij scheel zag & brak
zo staat in schrift geschreven
beitel stoer in mannenhand
& ik, ik alleen, de noorderkroon
~~~
nee, het is anders gegaan
ofi mocht dan kunnen sprietsen
broeden kon hij niet
schaal & al schonk ik
pandora, eerlijk gegeven
wellicht kan zij ermee leven
[1] zuidwaarts van Nammoe tot Nippoer
ill. Dirk Vekemans, Engel
Zo’n titel die Hannah Duchamp altijd paraat heeft
Loopt u wel eens door het bos?
Ruikt u de wilde jasmijn wel?
Ziet u de volle knoppen van de kamperfoelie?
Struikelt u over oppoppende krultangen van jonge varens?
Uw scribent spreekt u daarover aan vandaag,
hij is niet helemaal eerlijk geweest,
Harmen was namelijk jarig gister
en heeft u dat niet verteld.
Al 52 jaar brak hij d.d. 28 april
de winter en zomer in twee.
Het was een koud dag,
edoch in de zon al zomers warm.
Jaargang 53 is aanstaande vandaag
Het is een zaterdag, 29 april
in het jaar tweeduizend zeventien.
Lente en herfst vindt hij stom want
de overgangen tussen zomer en winter zijn KWETSEND
Voor lente en herfst hebben mensen een ZWAK.
Dat ligt aan de lente en de herfst en niet aan de mensen!
Lente en herfst moeten gewoon hun ware aard tonen!
Want wat wil je nu, tante Lente? Wat wil je, oompje herfst?
Jullie willen toch beiden gewoon zomer of winter zijn?
Hèhè lente, met je bloesems en zo,
tut tut herfst, met je bruine bladeren en zo!
Waar hij ook liep,
het rook er naar wilde Jasmijn.
En omdat die geur zo heerlijk was,
plukte hij 15 bloemtoppen.
Eerst dacht hij aan thee
maar nee, dan liever griesmeelpudding
met hazelnoot, citroen, vanille, cranberries en rozijnen.
Thuis kookte hij de bloesem in melk
met citroenschil, een snufje zout en vanille.
Zeefde de melk en deed er griesmeel,
hazelnoot, citroen, cranberries en rozijnen bij.
The proof is in the pudding met de geur van Jasmijn.
| Daar dan alweer lagen wij in elkaars branding. Ook nu waren de golven ons eerst genadig. De wind nam toe Grotere golven Bij het stranden |
Nous voilà à nouveau allongés dans le ressac l’un de l’autre. Là encore, les vagues ont d’abord eu pitié de nous. Le vent a augmenté. De plus grandes vagues Sur la plage je n’arrêtais pas |
Tekenen is
het boetseren van vormen op papier.
Wat doet een mens anders dan kijken, kijken, kijken.
Vierhonderdveertig maal kijken
naar wat het lijf omarmt, net zo lang als
het krijt kleuren afgeeft aan het blad,
het tabula rasa.
De hersenen laveren de handen,
het gevoel stuurt het brein.
Zo eenvoudig is het.
Echter, goed beschouwd is niets eenvoudig.
Het gevoel komt tot stand in het ‘plurale tantum’.
Een samenspel van
neurotransmitters in het limbisch systeem.
Ik ben behalve het product van mijn geschiedenis
een chemische machine.
En toch.
Hoogstwaarschijnlijk is het nieuwe absoluut, denkt u niet?
Want eerst stijgt de rook nog recht of bijna recht omhoog.
De windrichting is goed af te leiden uit rookpluimen.
Wind waait merkbaar – voelbaar – in het gezicht.
Stof waait op, haar raakt in de war.
Kleding flappert, opwaaiend stof hindert de ogen.
Wind kuift golven op meren en kanalen.
En dan waaien plotseling vuilcontainers om in straten.
De mensen houden hun paraplu’s nog maar met moeite vast.
Het is lastig tegen de wind in te lopen of te fietsen.
Ieder voortbewegen is zeer lastig.
Schoorsteenkappen en dakpannen waaien weg.
Kinderen waaien om.
Mijn moeder vliegt in 1932 over de voiture.
Er is grote schade aan gebouwen.
Volwassenen waaien om.
Er is sprake van enorme schade aan bossen.
Vreselijke verwoestingen alom.
Vannacht stelde Beaufort zich daarom voor
een stuk grond in Minnesota te zijn,
alwaar het pijpenstelen regende en
in één grote hand tot klei werd geknepen.
Er zijn nog foto’s genomen.
Maar op de schaal van modaliteit
scoren die buitengewoon laag.
Want omdat Nietzsche God dood verklaarde
is iedere pennenstreek die we zetten, slechts ‘idee’.

jt#29 – le semblable est à l’inverse du semblable
bovenstaand gignogram geeft ons zoals gisteren beloofd een voorbeeld van een omslag in de richting van de geste.
als je het ziet gebeuren is het evident, maar de neergeschreven lijn verliest in de projectie van het 3D gebaar naar de 2D geste de getuigenis van haar richting: het behoud van identiteit (de wet van gisteren) heeft dat verlies als prijs.
ter explicatie, je kan niet uitdrukkelijk genoeg zijn, heb ik er onderstaand tekeningske bij gemaakt. aan de spiralen zelf kan je onmogelijk opmaken in welke richting (van de cirkelende beweging) ze gemaakt zijn, maar als je de beweging ook ononderbroken de omslagen laat weergeven, als je de lijn aanhoudt, kan je de bewegingsrichting makkelijk reconstrueren. het Requichotesk spiraleren hier begint links bovenaan en gaat ononderbroken verder tot rechts bovenaan met onderweg een dubbele omslag, de twee zones die ik wat vetter maakte:

je ziet ook duidelijk dat in de projectie van gebaar naar geste elk spoor van de richting verdwijnt: de krullekens ‘verschillen in niets van elkaar’, maar ‘zijn’ wel totaal anders, hun richting is tegengesteld.

tentatieve uitweiding: dit is misschien de basis, de kern, de kernel in de code van het ontologische virus, de Plaag van het Zijn: elk zijn is sowieso een reductie van het gebeuren. het lijkt identiek, het is identiek, maar het gebeurt totaal anders.
de reductie in de dimensies brengt een identiteit tot stand die niet zo gebeurde: als je de lijnen van heel kort bij onderzoekt zal je vaststellen dat de lijn langs onder of langs boven zichzelf passeert, afhankelijk van de richting waarin ze gebeurde, maar als ‘spiraal’ vervalt dat onderscheid. de waarneming verkrijgt de identiteit die zij zoekt.
deze reductie is misschien onlosmakelijk verbonden, inherent aan elke vorm van waarneming: het is de basis voor ons vertrouwen in het identieke, in het Ding. het Ding lijkt te bestaan, het Ding is, maar het gebeurt niet.
de waarneming, onze twee ogen, onze duale cognitie heeft dat nodig want de identiteit wordt geconstrueerd op het gelijkende dat in de waarneming sowieso al het omgekeerde van het gelijkende is: zonder het chiasme in de waarneming dat temporeel wordt opgeheven in het ‘ogenblikkelijke’ Zijn kan er geen identiteit ‘bestaan’…
de dimensie die dan het eerst wordt prijsgegeven is die van de tijd: we ontkennen wet er gebeurde in functie van het Zijn dat we nodig hebben. Il faut avoir son être.
de Dingen en het Zijn worden zo pro-actieve waarnemingsfuncties in onze hoognodige fictie, de Realiteit die wij construeren op het onvatbare Gebeuren, het Réele van Lacan. het Zijn is een fictie zonder dewelke er geen enkele vorm van cultuur, techniek of wetenschap mogelijk is ( Hans Vaihinger).
althans tot nu toe, maar de toekomst is misschien al geschreven.
het schrift getuigt van de genese van deze fictie, hoe zij is tot stand moeten komen. Om een teken als teken te laten functioneren moet het schrijven ervan ontkend worden.
onze eerste techniek, onze oertechniek, die van het Schrift is immers meteen die van de taal, het maakt van stemgebruik een tekentechniek. dit is in onze terminologie een devolutie (complexificatie, degeneratie, verrotting van het kermen en het schreeuwen, de vocalisatie van onmacht, nood en behoefte).
we beseffen dat ook allemaal, want wanneer vallen we terug op de basis van het gesticuleren? wanneer nemen de handen uit frustratie de taak van de onmachtige woorden over?
maar goed, zolang we dit voor ons evidente aanvoelen (van het fictieve karakter van de existentie en de van de huidige algehele instorting van de Zijnsorde) niet voldoende kunnen formaliseren, zolang we het bestaan van de toekomst niet mathematisch kunnen aantonen, zal elke explicatie ervan als arbitrair verzinsel van de hand gedaan worden.
het Zijn en de Dingen moeten immers ideologisch onaantastbaar blijven, want het mannelijke bastion van de Westerse theorie is daar sinds Plato op gebouwd, de ontologische fictie is daar zodanig kapitaal mee verankerd dat elk alternatief ondenkbaar want onaanvaardbaar blijft.
wat we nodig hebben, wat bruikbaar kan wezen, is een degelijke Asemische Knopenleer, maar ik heb helaas de wiskunde weg gekozen in het destijds ‘Vernieuwd Secundair Onderwijs’, de grootste vergissing uit mijn leven…

ach, als dichtertje dat wat aanmoddert met een interdisciplinair onderzoek op basis van het schrift, als amateur-schriftgeleerde zal ik gelukkig altijd een ‘niemand’ blijven, een wriemelend curiosum dat weldra verdwijnt onder de pletwals van de vergetelheid, maar mijn onweerstaanbare drang om het ondenkbare te willen denken en het onmogelijke te willen verwezenlijken (sic) maakt wel dat ik mij met deze Prolegomena tot de Gignomenologie euh, rot amuseer.
en wie weet, het kan snel gaan è. er is nu een onooglijk virus dat een heel andere taal spreekt dan de onze en er moeiteloos lijkt in te slagen om de hele kapitale orde globaal te vloeren. en ik zit hier daardoor opgesloten in mijn kot, en ergens liggen er nog wel wat topologieboekskens, dacht ik….
en als de wereld nu ergens nood aan heeft is het aan een systematische aanpak om non-verbale communicatie zo efficiënt mogelijk te digitaliseren zodat die zonder fysieke aanwezigheid kan worden overgebracht. dat is, hoe zot ook, de heel erg directe down-to earth functie van de praktijk van het Asemische Lezen. aanwezigheid genereren om de voorgeschreven omgangsafstand te overbruggen, non-verbal presencing to compensate for social distancing.
De vrouwen
Wij hebben geen lied. Dat hadden we maar is nu te riskant. We omgeven ons met tunnels,
worden begeerd, horen bij elkaar. Borduren onze eigen taal, gehuld in lappen, lingerie,
voddenbaal, verbergen het geheim van ons gilde.
l’Origine du monde.
Default. We omgeven ons met riolen, worden gehaat, bijeengedreven, verkracht, gedood.
De schande ons scheermes, verboden ons verblijf.
Merries, de manen zoek. Wimpers niet bestand tegen de brand, zon noch zand schroeien,
wat brandt is de waanzin van de schender. Al wie beschermt is schender. Cipier van onze tent.
In naam van de abusievelijk geadresseerde ode. Boreas moddert maar wat.
Wij hebben geen lied. De wind is aanklager, een lok haar, een wimper verraadt ons. Wij
zijn gevaar.
Les fleurs du mal.
Verberg, bedek u, graaf u in, onnutte pubers met allerhande munitie zijn op u uit, haten
u, willen u, braden u, en dan zichzelf. Het vlezig kwaad, dat zijn wij – Eurynome’s
roosvingerige dochters.
We stoppen ermee.
~
Ons lied is liefde. Schuimgeboren leveren we leven, leveren we uit & in. Begeerte & prooi, onze
tranen uw heil. De dag uit ons geboren, lijf & liefde ons lied. Ons parfum onze psalm.
We volharden, leven onze specialiteit.
epi oinopa ponton
voor Semira Dallali Filarski
ill. Max Ernst, Jardin de France

1.
met de lijn van een roos gevorkt in jouw schoot
waardoor in het lege vlak de leegte aanvangt
daar waar liefde wolkt en haat, waarmee jij
ruimte splijt en rekt de tijd zodat een hand
de hand aanreikt, waarmee het de vingers
ertoe bewegen kan ons de ogen
en de lippen te sluiten, ons tot kalmte te
manen, ons de klederen van angst en nijd
te laten ontvallen en naakt in de zon
al het ware al het echte
al het onvermijdelijke te verwerpen, naast
ons neer te leggen, zodat de traan ons ontrollen kan
waarin deze beeltenis verschijnt.
2.
elke toebereiding is
een sneeuwvlok op het warme raam.
het uitgesproken woord vervalt te snel.
het zerpe uitgeschrevene zeept het zure in
en in het zilte zeikt verziekt van leed
het o zo lieve godenkind:
“u was hier eerder al. Ik
zag u naamloos staan. hou
genade aan uw zijde en laat mij
niet uw onheilsklank herhalen”.
zo is het
zo was het en je knikt.
3.
vooruitgang is:
de hazewinden die het licht najagen in het licht waarin
de winden waaien die enkel de wanhopigen zien, zij
blazen het de sofers in,
waaraan het zuchtend ontsnapt en kriskras
als gekraakte letters uitgutst, in zinnelijke
spasmen van pijn en genot:
“wij doen ons dit in duizendvouden aan.
er komt geen eind aan dit vergaan.”
1.Met het oog op de uitgang, uit,
nemen we plaats zowat
in het midden van de bioscoopzaal.
Rechts van ons zit Ludwig Wittgenstein,
naast hem Barosso.
Voor ons een gezin met acht kinderen.
Daar zou jij uit voortkomen.
Het Wilde Westen slaat volop toe.
Koewachters hoeden hun vee
van onder hun hoed.
Ze schieten pas
als de Indianen komen aangerend.
Er is al lang geen vee meer om te hoeden,
noch indianen om te verdrijven.
Ze schieten dan maar elkaar neer.
2. Zonder zorg om de uitgang,
onze plaatsen zijn genummerd,
gaan we zitten in het paleis.
Rechts van ons zit mijn collega,
verrast, wat verder naast hem
Barosso.
Wittgenstein is er niet meer bij.
Een oeroude neger met een band
speelt op zijn saxofoon
ons van onze sokken.
1. En vue de sortir, sortie,
nous prenons place pratiquement
au milieu du cinéma.
A notre droite, Ludwig Wittgenstein,
à côté de lui, Barosso.
Devant nous, une famille de huit enfants.
C’est de là que tu sortiras.
Le Far West sauvage bat son plein.
Les gardiens des vaches gardent leur troupeau
de sous leur chapeau.
Ils tirent tout juste
quand les Indiens arrivent en courant.
Il n’y a plus de troupeaux de bétail
depuis longtemps,
ni d’Indiens à expulser.
Ils se tirent alors dessus.
2. Sans se soucier de la sortie,
nos places sont numérotées,
on s’assied dans le palais.
À notre droite se trouve mon collègue,
surpris, un peu plus loin à côté de lui
Barosso.
Wittgenstein n’est plus là.
Un très vieux nègre avec un groupe
joue du saxophone
à nous faire tomber hors chaussettes.


Strandlied
Onze machine is een orkest
dat om de dertig meter
langs de branding van de wereld
de grenzen gaande houdt
Het stampen is de saxofoon
van de alleroudste hartslag
de jongste die ons bekwam
& altijd bij de lesstof houdt
Elke dertig meter wordt gekucht
door de dwalende passant
langs de eeuwenoude branding
slipperend door het zand
De machine houdt ons gaande
tijdens de eindeloze tocht
hartslag bewaakt de dwaler
& diens weifelende tred
Groter, groots de mechaniek
die de dwalers langs het strand
vangt in haar raders & ritmiek
een kuch is voldoende, volstaat
elke dertig meter
voor de dwalers door het zout

To critics, asemic writers, essayists, curators, journalists and all the people dealing with the *recent* history of asemic writing:
DO NOT trust incomplete essays, poor bibliographies and books or –generally speaking– texts improvised by authors who do not mention important web pages, mag articles, projects, personal and collective exhibits, blogs and groups which have been flourishing everywhere in the recent –say– twenty years.
I find an astonishing lack of data in –poorly written– Italian essays I’ve recently read (on line and in books), so I want to strongly point out there’s no space for amateurishness, narcissism and ignorance when talkig about the work of thousands of authors. One cannot mention them all, yes. But it’s impossible to forget some basic elements and fundamental sites and texts.
To critics, asemic writers, essayists, curators, journalists and all the people dealing with the recent history of asemic writing:
DO NOT trust incomplete essays, poor bibliographies and books or –generally speaking– texts improvised by authors who do not mention important web pages, mag articles, projects, personal and collective exhibits, blogs and groups which have been flourishing everywhere in the recent –say– twenty years.
I find an astonishing lack of data in –poorly written– Italian essays I’ve recently read (on line and in books), so I want to strongly point out there’s no space for amateurishness, narcissism and ignorance when talkig about the work of thousands of authors. One cannot mention them all, yes. But it’s impossible to forget some basic elements and fundamental sites and texts.
It’s not possible to ignore Jim Leftwich’s thousand pages about asemics, the work of Peter Ganick, Miron Tee, Jukka-Pekka Kervinen, Karri Kokko, Rosaire Appel, Lina Stern, Riccardo Cavallo, Roberto Cavallera, Marc van Elburg, Valeri Scherstjanoi, Jay Snodgrass, Miriam Midley, Bruno Neiva, Jeff Hansen, Orchid Tierney, and a bunch of other artists, or Tim Gaze’s Asemic Editions (http://asemic-editions.blogspot.com/) or Avance Publishing (http://avance.randomflux.info/), or DeVillo Sloan’s work (at IUOMA etc) and with https://asemicfront.wordpress.com/, or Cecil Touchon’s sites http://asemics.com/ and https://ceciltouchon.com/, or Michael Jacobson’s http://thenewpostliterate.blogspot.com/, or the AsemicNet founded in 2011 by me and others, https://asemicnet.blogspot.com/ (& related link pages), or https://gammm.org, or the asemic googlegroup https://groups.google.com/forum/?hl=it#!forum/asemic, or the Mycelium samizdat (first of all: https://it.scribd.com/doc/294236718/Without-Words-Exhibition-Catalogue), or Gleb Kolomiets’ “Slova”, or Mark Young’s “Otoliths”, Timglaset, Utsanga, or the most important facebook group of asemic writing, The New Postliterate, https://www.facebook.com/groups/76178850228/, and many others, e.g. Arte Asemica (https://www.facebook.com/groups/1642082306096440/), Asemic Reading (https://www.facebook.com/groups/1646865992070563), Asemic New Babylon (https://www.facebook.com/groups/895027887247653/), Extreme Writing Community (https://www.facebook.com/groups/202128996613211/), Writing Against Itself (https://www.facebook.com/groups/1208959535830352, founded by Jim Leftwich), or Quimby Melton’s site SCRIPTjr, http://scriptjr.nl/, or the items one can found perusing tags & categories here and there, e.g. in https://slowforward.net/tag/asemic/, https://slowforward.net/category/asemic/, https://slowforward.net/tag/scrittura-asemantica/, http://liquidocomoeltiempo.blogspot.com/search/label/ESCRITURA%20AS%C3%89MICA, or the amount of vids one can find in YouTube or Vimeo, or the tons of interviews hosted on line. Or lots of tumblr blogs, the findings at Pinterest, or the images and infos Twitter spreads every day.
Not to mention the bibliography on paper (Asemic Magazine first: …take a look at https://asemicnet.blogspot.com/p/mags-groups.html and http://asemic-magazine.blogspot.com/).
Well… Yes: the steps of an asemic path can be traced back to the first years of the 20th century. It will be a hard job. Years of hard study.
But one can of course focus on the new authors and mags only, and still face an impressive amount of documents, on line stuff, archives.
Do not tolerate people who (deliberately) ignore them.
This is what I wanted to say. Plain and simple.
_
wij zullen zullen wij de kidsschoepende banen met onze gedroogde huid plaveien en langs de wegen kerkers graven met onze kalknagels om te bergen in eer, geweten en zure slijmen ons spartelend gesterfte en wij zullen zullen wij in de uilentorens met onze opbrengstloze namen bekrassen de bronzen kelken der machtige machtsbeluidende klokken waarin de woekerwinst is weggesmolten van het steedse verzwijgen, waar de schande van het ranzige Niet met het schamele van de onmachtige tekkels in de bebelde poelen van de stilte te forniceren ligt en waar men als oppermacht de laatste sappen uit de wrattige weerstandsschelpen zuigt
wij zullen zullen wij de verzuurde zeeën met onze vermalen botten volstorten en de manzieke meeuwen met enkele heupschoten van het neutronenkanon uit de vervettende luchten plukken en de overvolle met hongerige uitlanders bezette overzetboten van de droogste der verschrikkelijk stinkende vluchtoorden met de ons abusieflijk vergunde atoomafvalexploitatierechten tot lichtresten herleiden terwijl men genoeglijk ter zeezijde op de landelijk geteleviseerde verschijning
van onze lieve bibberkoning wacht en lachend in de armen van het lichaam
de mismaakte kinderen met snoep en surrogaat van seks en geweld diep-christelijk versmacht
wij zullen zullen wij vervolgens een rondvraag doen of het goed is wat we deden zo en of men zich wel lekker voelt en heeft men overigens die malle
evi nog gezien dat was me toch wat en kent men deze al de aarde is een flapperende oliebol en wie er niet aan zuigen wil die krijgt het vol in zijn

VO-AC : om te chocqueren.
TITEL: ‘KOE MET GROENTEN, een eerbetoon aan Marcel Broodthaers’
AARD: virale videodump op internet, 18,906 kb
DATUM: 19/11/2019
Régina Kluwhaar van KOENSTZAKEN (2048):
“De verouderde keuken en de ranzigheid scheppen een omineuze sfeer van marginaliteit, verwaarlozing en stijgende criminaliteit. De verhaallijn bouwt pruttelend op naar de flash, het inzicht, de catharsis. En dan rest de volle gruwel van het bevroren beeld.
We bevinden ons hier in de diepste regionen van de rottende humaniteit: de Koe van Broodthaers, zinnebeeld van de artistieke negatie van het gewone leven én van de banaliteit daarvan, dada die zichzelf in de ironie bevestigt en dus metterdaad een cynische medeplichtige wordt aan de mondiale exploitatie van elke vorm van leven, wordt hier plots weer het voedzame creatuur van vlees en bloed dat na jarenlange mishandeling genadeloos afgeslacht en opgekookt, de brokstukken lijk achteloos vergooid als ‘ingrediënt’, op geheel desolate wijze wat staat na te pruttelen op het fornuis van de beëindigde geschiedenis. De pot zit in de mossel en: There will be no next time.
Schandegeit Vekemans levert hier zijdelings commentaar op de futiliteit van de menselijke existentie zelf, die volgens zijn dogmatiek dan ook geenszins een recht van bestaan heeft: het is onze animale plicht om solidair het Zijn te verwerpen!”
Joa sè.
ZIE
HOOR
en DOE
de wals van balamundo
RADIO KLEBNIKOV Uitzending 16-11-2019
download hier de bijhorende WEEKBLADEN met teksten van Anke Veld, Caro Van Braeckel, Dirk Vekemans, Guido Utermark, Harry Mulisch, Paul van Ostaijen en Willem Kloos.