Tag: Neue Kathedrale des erotischen Elends

R.I.P. Frank Vangrinsven

Bij ontstentenis aan redactie is het mijn droeve taak u te melden  kunstschilder en auteur Frank Vangrinsven afgelopen dinsdag is overleden. Frank was ook  auteur op dit podium.
Frank werd eind februari getroffen door een hartfalen, was sindsdien in een coma beland en is dan op 20/03/2018 van ons heengegaan.

Ik houd een levende herinnering aan een gedreven en uiterst getalenteerde, creatieve mens met een diep aanvoelen en een grote betrokkenheid.
Mijn medeleven gaat uit naar zijn nabestaanden.

De uitvaart vindt plaats in intieme kring.

 

AvR3

Astrid van Rijn – potloodtekening #3 van 8 op prentbriefkaarten, gevonden in mijn brievenbus

 

 

 

…de dagen dat ik…
…de wegen daar…
…dat in het vage duidelijk
en ik…

…hoe vaak doorstreept ik niet
en dat…

…de wegen waarlangs ik
en hoe je o en dat een schaduw
toch zo wonderbaarlijk…

(zo is het vage veeg ik weg
de weg die strepen maakt
en zie ik door de droom

de dagen)

AvR2

Astrid van Rijn – potloodtekening #2 van 8 op prentbriefkaarten, gevonden in mijn glunderbrievenbus

 

ach, het deinen van pompoen
naar wat daaruit verdween is
gezien de slapte van de kring
herinnering een weg zo weg

van mij:  ik pomp daar echt
geen zoen of poen meer in.

AvR 1

 

 

Astrid van Rijn – potloodtekening #1 van 8 op prentbriefkaarten, gevonden in mijn glunderbrievenbus

 

heeft.

de weg
er rond
strikt wat er was
te zien tot wat er is
terstond.

wrijf
wrijf grijs en grijp.

de blik zweeft
maar ik

ik teken ik.

 

 

 

 

volhardende, van liefde uit

 

volhardende, van liefde uit of weg
van walg, het einde ingesteld als spil
en kil de kracht benut van wat verstijft,
ontwarrend uit verval de keer die blijft.

is ’t wit? de lelies drijven op het rot.
is ’t zwart? het ware zweert uit het genot.

rigoureus de polen dol doen lopen
vrank de emmer laten overlopen
vrij zich uit de welstand laten bannen
driest de driften duchtig doen vermannen.

 

 

verovering, het kansvel breekt

verovering, het kansvel breekt: geluk
bereikbaar nu te kijk gesteld, gebrand
als god in god tot één slof kool van god
verhoogde druk die uitbreekt in geluk

o dwarreling van stof in karteling
hapsneeuw hondsolijk nat of naast gehapt

beklemming al in de herinnering
te vrezen reeds is de vernietiging
het toeslaan van de boeken van bezit
de wens die weeral zonder vader zit

 

 

 

 

Epigram

Hawaar gij nederzijdse kettermeester
die op de havezate van gestookte heretiekers
legt uw gore ondergrauw van ’t babels wrochtsel
hier hebt ge nog wat zomp’ hernhuttertjes,
zo moogt gij vretend  onder d’ heren
vrolijk en voos te weepstaarten komen.

Maar hou toch in uw schompermuil
de weepsche kwijl van uw gezangen
en berg uw stinkend vel in uw kombaars
want waar ons allen in uw walm gevangen
de gal en ’t zuur de mond instijgt, daar
vergiftigt  uw gezang pas echt ons ´t levenssap
en gaan wij naar de ondervoolse puf verlangen.

geschreven met behulp van het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT), ons aller “Nederlandsch Taalmuseum”
‘”heretieker” , evenwel, is nog nooit Nederlands geweest, maar als ’t goed sist, mag wat niet was misschien wel effen issen…

 

dv 2011 – Asemic Burial of the Author – pencil & litho crayon on paper – A5

Lode denkt

anke veld is een 8-vlakkige net-roman waarvan de publicatietijd ruwweg (± 10 jaar) samenvalt met de vertelde tijd
Dit, zo blijkt, is een stukje uit het vlak genaamd ‘Lode’. Elk ‘vlak’ van de roman is genoemd naar het centrale personage (avatar) ervan.

“Decay is a limitropic process through which the object shrinks progressively toward zero without eventuating the act of annihilation (complete dissolution into nihil). Infinite contraction or shrinkage of the decaying entity is equal to the evaporation of the qualities or attributes by which the object is transcendentaly grasped or accessed by the human – sensed, experienced, recognized, afforded and judged. Such evaporation of access points (or transcendental portals) folds the entity back to itself. As the object flees us, it looms out in its own realm – all through the intervention and the aid of nothingness, whose proximity and remoteness are both infinite”*

Reza Negerestani, Cyclonopedia. Complicity with anonymous materials, Melbourne 2008, p.185

Lode laat de print-outs van de gedownloade bestanden van de legendarische  Dr. Hamid Parsani één voor één uit zijn handen vallen nadat hij ze gelezen heeft. De bladen dwarrelen naar de ranzige vloer en blijven daar kleven in de smurrie: omgekieperde asbakken, glasscherven, geurige mengsels van plasjes bier en kattenurine. Maar de kamer bestaat niet. Lode denkt.

het buiten is een binnen dat zich als buiten aandiende

het verloop bepaalt het verloop

de corrosie van  het reële, de fragmentatie & de fixatie tot bestanden is bijna voltrokken
de breinen zitten al grotendeels gevangen in het periodieke pulseren van de representatie van de repressieve representatie van de dingen, de recursieve representatie klotst & botst op de immer toesnellende perceptie van de dingen zelf

er vallen gaten

de lus ponst de aanloop naar de lus, de afgrond van de eindeloze regressie lonkt

geen nood: door herhaalde compressie en virale corruptie van het lees-protocol in het digitale veld en door de voortdurende interactie van het digitale rot met de trillende materie is de Overdracht geïnitieerd

de dingen rotten nu zelf, vanzelf

en zie: in het rotten spannen zich eerst nog de essentiële verbanden op, het staketsel schiet door de afkalvende omhang, de eertijdse glans en luister, het oker dat  nu wormstekig en bleek hangt te blakeren

nanobots hebben de materie tot in haar ondoorgrondelijkheid aangetast met de menselijke doodsdrift

het was niet moeilijk
het ging vanzelf

na het goddelijke is nu ook het humane dood
maar het besef is er nog niet echt
we vlokken rond de restjes medemenselijkheid als een meute vampieren rond een bewegende zak bloed
de liefde is ons uit de lippen gebarsten
het deugdzame bengelt aan het uiteinde van de spotzieke afgunst
we willen hergroeperen in de relatieve rust van onze bestanden
maar de constituerende eenheid van elke categorie raakt nu zoekt
woord, klank en beeld versmelten in een stroom code
al het aan zich gelijke, het waarneembaar begrensde,  rot weg tot het digitale amorfe

het leven herschrijft zich hier tot verval

en het verval is een verval in het vervallende

geen nood: straks mogen we er af

hoe harder de handen nijpen op het digitale zand, hoe vlugger het uit de hand loopt
de bestanden overspoelen in kabbelende golfjes de bestanden
de tijd overschrijft de tijd
de aarde kreunt en rilt

deze koorts is een blijver

de stormen zwellen aan
de woestijn rukt op
het pakijs smelt
waar blijven de violen?

het is niet om aan te zien
het heeft geen naam
het slijk ploft op het slijk
het zand glijdt in het zand
het krioelen kruipt in het verglijden

dit kan je onmogelijk verfilmen

alles zit vol en de leegte bovenop het volle is gereserveerd voor het verder aankoeken van de volledigheid

ja, we streven het na

het povere wordt aangestampt tot bodem van het riante
want we streven naar perfectie en de perfectie is de stilstand
zoals ook de koppensnellende propeller van het gevechtsvliegtuig even lijkt stil te staan voor die onzichtbaar wordt

nog één stapje achteruit, graag

de relaties ontploffen in de gezichten van de kinderen die de bewoordingen zijn van het afwezige ons in de relaties, zoals wij de bewoordingen zijn van het onbespreekbare ons van onze ouders

het eeuwige taboe op onze enige uitweg uit de verstikkende individualiteit, want het ons is niet van ons, het deint in alle lijven uit tot in het ijle buiten ons

aldus en ter instructie omplodeert het Buiten in het warme hart van het binnen

het prototype van een hele reeks buik-openrijtende plof-aliens

Kijk, zo zingen wij, terwijl onze monden
verklonteren van de ik-zucht:

dit is ons samenzijn:
ik richt en zie met mijn ogen jouw ogen
die mijn ogen zien naar jou  kijken
terwijl we in twee treinen zitten
die elk een andere richting uit razen

geen nood: de coupés zijn conform de richtlijnen

ik strek de arm en raak wat jij raakt

ik sluit de ogen en op mijn moede oogleden brandt
het licht en het licht is eender licht,
ik snuif de lichaamsgeur en de geur
is net zo mij als jij

deze geruststellende eenzaamheid waaruit het eenzame is gebannen is het bindmiddel tussen de illusoire momenten van het samenzijn, wanneer de kapitale stromen via onze handen de andere vertakkingen van de kapitale stromen opzoeken

en vinden

onze handen zitten in onze handen naar de handen te reiken
waarmee we de lippen zouden kunnen
waarmee we de huid zouden kunnen
waarmee we door de gedachten de  omwallende gedachten zouden doorbreken kunnen die ons van de gedachten verwijderd houden die

onaantastbaar blijven wij

handenwringend

onze schermen floepen aan

onze schermen maken geen verbinding, mijn bericht is geen bericht maar een momentaan zichtbaar oponthoud in het verglijden van de stilstand van het volle, een invulbare holte zoals het lege vakje in een schuifpuzzel, maar tijdelijker, vervloeiende, een zompige vortex waar je je vinger effen kan instoppen voor het slijm weer alles dichtsmeert

het is rotzooi maar het werkt

er bliept een woord op het scherm

het woord roept een verlangen op

het verlangen is  netjes  uit de geprogrammeerde respons uitgelepeld zodat enkel de lege handelingen overblijven die nog hardgecodeerd waren in het lichaam

in het lichaam zijn alle buffers van het denken door middel van heftige dataflitsen overschreden

een stroomstoot en er flitste iets, er was een geur van solfer

de handen, de armen , niets denkt er nog, alles is nu centraal gestuurd

de vertakkingen van het kapitale verlopen van de aangesloten ogen tot in de fijnste longblaasjes

je lul is een plug, je vagina een sluis, ga en vermenigvuldig u

het  woord dat het verlangen oproept blijkt een link te zijn  naar de slokdarmen van het globale mormel, de blote tentakels van het gulzige kapitaal, de vet glanzende slierten slingeren zich rond de zwellingen van je libido, het oorsuizen neemt gaandeweg toe, de porno zuigt je schermen af, je begint te transpireren als een hand tussen je hemd en je vestje glijdt

men wil je nummer zoals je overal je nummer dient te geven opdat je een nummer zou krijgen waarmee je aanvraag bevestigd kan worden

er bliept een beeld op het scherm

het beeld roept een verlangen op

het beeld blijkt een viraal geïnfecteerd bestand, men wurmt toegangspoorten door je klikgedrag, je tijdsverloop wordt dagelijks honderden malen geperforeerd door vijandige wormen, je identiteit is als object de huls van een veld opportuniteiten, je vlees is daarbij louter exces, je wordt verzocht het te retourneren bij je lokale supermarkt, het daar weg te laten rotten

hijs je botten in het paradijs (derde level)

het paradijs is het ogenblik waarop je, heel even maar, samenvalt met de strings die door het netwerk razen, de array die je bent, het datacluster dat alweer verbrijzeld wordt

er is geen keuze maar je hebt een optie:

  • open mij (ik ben je woord)
  • bewaar mij (ik ben je lichaam)
  • kopieer mij (tot ik bij je ben)
  • plak mij (in je gezichtenboek)
  • sluit mij af
  • verwijder mij
  • wordt wakker

 

oef. 12b

[latexpage]

[vervolledig binnen 60 minuten 7x de zinsnede in de opgave]

opgave: “als ’t nauwt”

[
quicklatex{ size=25}
boxed{f(x)=int_1^{infty}frac{1}{x^2},mathrm{d}x=1}
]

 

  1. als ´t nauwt slinkt alle glorie, doft
    het gladde goud en  ’t gulle licht vervalt
    tot nijd en pek en droeve duisternis.
  2. als ’t nauwt vergrijst de film,
    de korrel krijt verbittering
    in droge ogen, het nieuwste beeld
    bekrast waar het kan met mat grijs
    het nog rollende vertoon waar afloopt
    het wulpse lijf b.v. lonkend naar
    de zanger die  in elke frame
    in scherven angst gespiegeld ligt
    te bloeden met zijn klonterige zang en ziet,
    hij rekt in de tongloze herfstmonden
    het niet te harden schreeuwen uit
    over  de ver vergane liefde, zijn ruimte is hol
    en leeg maar raak hem niet of ’t schiet onmiddellijk vol
    bruisend zuur en zerp als vuur en scherp venijn
  3. als ’t nauwt vertekent elke daad de mens tot mens
    en verengt daadwerkelijk de mens zijn wereld tot het resultaat
    van daad na daad na daad gedaan op  redeloze mensenmaat
  4. als ’t nauwt herkent men zich
    het best in wat men ’t ergste haat
  5. als ’t nauwt ziet elke mie heur ware jacob staan
  6. als ´t nauwt breekt elke mensenvogel de eigen menseneieren
    en slurpt een misselijke bibberbek ’t gewin van eerder tijden
    gulzig zonder om te zien naar ander, erger lijden
  7. als ’t nauwt verbreken woorden met hun ware zin
    de letters één per één tot niemand nog de woorden leest
    maar naakte klanken ziet, het dolle brullen
    van de tonginslikker kikkerik

zand

Er zitten wormen in het boek van zand: zandwormen – strandwormen, ongewervelde holtekakkers alleszins.

Eerst was er de vruchtbare monding, het slib en het drassige weiland, de schoffel schoffelde tot er schot in kwam en met het leem duwden de menigte handen de stad overeind en de mannen vervolgens. Zij bouwden grote huizen met verscheidene badkamers.

Toen kwam de hitte, zoals de vloed op het strand. Het stelde allemaal niet zoveel voor. Zandkastelen. De barsten barstten verder uit in steeds diepere barsten en alles – de yakuzi’s, de douches, de sauna’s,  de marmeren toiletten – alles verguisde tot ruis in het zand.

Mijn vlakke zand.

‘De vlakte betekent’, zeiden echter de geleerden, ‘want er zitten gaten in’.
En zie de geleerden wezen naar de rijen zwarte wormgaten, waarin her en der nog een bidet wegzakte.   ‘Kijk,’ beweerden zij, ‘daar spijkeren de gaten zowaar een zin in het land. Een zin!’

Wij lazen de tekens maar de tekens waren niets anders dan gangen: kruipgangen – vreetgangen – wormsporen – druipholten.

‘Voor de zon en de geest van de zon zijn het slechts wurmen’ traden ons bij nu de schepen van cultuur, ‘aardwurmen – nietig slijm en snot van de vochtige grond’. Velen van ons juichten de schepen toe met enthousiaste niesbuien. De duikboten van de oppositie speelden zakdoek leggen, niemand zeggen.

Hier, lieve kinders, zo plots al aan het eind van onze vertelling gekomen, staat het slot zich  handenwringend op slot te draaien met deze tot onbegrijpelijke verzen versleutelde woorden:

“Een beweeglijk soort korst,
als je het mij vraagt, met een mossprietje
dat wriemelt voortdurend met
twee wriemelwortels in het tijdslijk”.

 

 

 

 

ELSA

Ik drink absint aan een tafel die te groot is voor mij alleen. De barmeid is een kleine, tengere schoonheid in een roze katoenen jurk met daaronder niets dan haar huid.

Mijn gedachten zijn een natte tong omringd door kroepoek: gedwongen verenging van het aangename soort. Alles is echt: er zijn krekels, tepels schuren zacht tegen het katoen, een aanraking wil zichzelf aanraken om tot aanraking te komen, het maanlicht beklemtoont de volharding, verzwijgt de gebreken. De plaatselijke dronkaards bekijken mij argwanend, alsof ik zo dadelijk met één woord een einde ga maken aan hun jarenlange koesteren van de illusie dat zij, zij alleen, onsterfelijk aanwezig blijven in het manke scenario van hun dorp.

Waarom ik hier ben, alsof ik hier ben? Ach, elke scène is anders, maar de betekenis ervan is dezelfde. Er zijn, dáár, dát is het antwoord. Reikende vingers zijn nu eenmaal zelf onderdeel van het dwingende verlangen dat de vingers reikende maakt.

Bedachtzaam wrijf ik mij de hand over de rechter oorschelp, De stilte legt zich als satijn over de ronding van de nacht. Iedereen mompelt iets, het is vroeg dag, de honden wachten, een spier die zeurt, een been dat slaapt. Ze gaan. Ik bestel nog wat, want de maan is het met mij eens.

“Voila monsieur, s’il vous plait”. Ze heet Elsa, zegt Elsa. Ik zeg dat het goed is, en duid op de deur die nog open staat naar de nacht, de krekels, het zingen van het land in de diepe glooiing van het land, het donkere groen. Elsa lacht.

Oui, ça me plait.

 

dv 2008 – Feest van de Vrije Lyriek

halte

onder het genegen manevuur verkondigt luid de pelikaan
de bijlbek balkend met een keelzak bloed eraan
de afloop van het voze waarheidsuur:

ik klop mijn keel leeg op mijn borst
die mens is vies en smaakt naar worst

bij dauw de zwerm stijgt op
en scheert in klaterzon en roos en geel
over ’t water van de vreetplek heen.

dv 10-02-2018 @22:15

krak

In een grot uitgehakt in de niet-aflatende zwelling van g*d’s miasme zit een naarstig wijf bot te vloeken. De wanden zijn spiegels, vermenigvuldigen de okerkleurige vlakken van de kleine ruimte eindeloos.

Je hoort haar afwisselend zuchten, tieren, met rauwe keelklanken alles en iedereen onverstaanbaar vervloeken. Bezwerend fluisteren en oorbelastend schreeuwen. Elke klankenreeks is weer in een geheel nieuwe taal. Het doet wat denken aan het vocale werk van Giacinto Scelsi: de ondoorgrondelijke liefde, ontpopt in een grot.

Op haar dijen hangt haar rok halfstok lusteloos te fladderen. De blouse die van haar steekschoudertjes golft, is van een eendere rode stof die van doorschotenheid eerder roze oogt en hier en daar zelfs het blauwig-oranje schijnsel van de voering vertoont. Gaten waarin je ook het onrustwekkende zwart van haar huid vermoedt.

Zij is bezig met het aanspannen van snaren, veel te strak op een krakend stuk gebogen bot. Het rozige materiaal kan elk moment gaan barsten of breken, dat zie je zo. In de hoek ligt er al een aardige hoop van dat spul, generfd nog met de looplijnen van het leven er kriskras in. Ze glanzen er gelig, alsof ze nog hars afgeven. Twee knoesten lijken het telkens te zijn, met de centrale spiraalvorm fel uitgebogen van de wortel weg als een stompe pijl.

Seffens komt weer die droge krak.

 

 

(nb.: het prentje is van André Franquin uit diens meesterlijke stripreeks Gaston Lagaffe, vertaald als Guust Flater. Franquin is Belgisch werelderfgoed)

la rosa enflorece

de tijd is slechts een plooi
waarin de dode zanger
in zijn zwijgen drukt de lippen
op de petalen van de roos,

het zachte niets, zijn eeuwigheid

 

 

 

 

de roos bloeit open
in de maand mei
mijn ziel verduistert
van de liefdespijn.

de nachtegalen zingen
in de liefdesstruiken
moordend is de passie:
oneindig is mijn pijn

kom, kom sneller Duif
kom sneller naar mij
kom sneller, ziel van mij:
ik sterf hier van de pijn.

 
Posted by

thooooaaheeeEEEEedzZjud

LA ROSA ENFLORECE

La rosa enflorece
o en el mez de Mayo,
mi alma s’escurece
sufriendo del amor

Los bililicos cantan
en el arbol del amor
y la pasión me mata,
muchigua mi dolor.

màs presto ven Palomba,
màs presto ven a mi,
màs presto tu mi alma,
que yo me vo morir.

[text from a sephardic romance]

Our poetic impulse, our strongest intuition is to affirm life against any limitation, including, especially, in view of the countless historical disasters, religious reductionism of the free spirit to a transcendentally cloaked discourse of power.

Any affirmation of life precludes the affirmation of death plus the annihilation of consciousness, the improperness of any ‘after-life’, that can only be envisioned as a ghastly never-ending torment of pseudo-completion, as well as the idiocy of religious idolatry, personal god-creations, the attribution of uneasing troubles to demoniac forces etc, although one needs to be lenient on purely ‘practical’ moral grounds, however little such leniency may have to be in accordance with a truly ethical position.

I mean: however ‘ wrong’ some blokes may be, you just don’t spit people in the face for being ethically adrift. In fact, in my view, the only vantage point allowed is a rectification by exemplum, acquiring the wanderer’s weak and faulty rhytm and working it the other way, all the time keeping strictly within your own ‘legal’ field of movement.
Within the future present of the other’s life, it’s kinda like a Star Trek thing: you don’t interfere, you can show but not touch, lest you corrupt the promise inherent in what is shown with the act of breaking the promise. Sometimes the mere act of viewing disrupts the chance of wathever beauty is to be.

Unless you’re some kinda nutty saint, nobody will notice anything, don’t fool yourself, mohammed. But it’s the only ‘legal’ way and theoretically it is even possible.

Anyway, in spite of today’s fashionable ‘bleak destination’, including the ‘daring heroism’ of so many intellectuals staring Emptyness Itself in the eye (“my mirror, no I, I, no I”), any true immanent position today would require a serious reconsidering of what is too easily acquited as belonging to ‘idolatric transcendentalism’ or even plain foolish stubborness.

For immanence as such _also_ necessitates a ‘mystic’ movement within its discourse, namely there where the ambivalence of the affirmative energies is used, metaphorically speaking, as the engine of pro-creating consciousness, uncut from the worlding spirals of pre-consciousness, on ‘purely’ virtual grounds, pre-individual if you want, albeit that the pre may be wrongly held as a signifier for an absent temporal order.

The order of speech here is perhaps topological, preceding the psychic space-time divide. And pro-creation here would be a lengthening beyond the order of speech that is applied, hence the paradoxical, hence the term ‘mystic’ to describe (write down, denounce) the movement.

But of course this ‘immanent mysticism’ would de facto tune in nicely with any transcendental ’traditional’ language/usage/method of acquiring ‘un-worldly’ knowledge. Extreme care is required in view of the strength and ruthlessness with which religious dogmatists have been able to recuperate any intellectual effort passed to us by these rare individuals and their testimonials of extreme experiences.

Furthermore, although a poetic method of investigation does not require any succes in a world that seems dead set on destroying itself anyway, regardless of any sense, common, poetic or otherwise, you might take care not to compound the already soaring insults of insanity and naïvity with any further association with the quacks and new agers of the scene, as it further succumbs into commercially orchestrated sickening whirlings of slime into slime into sour vomit.

It’s worth giving this line of thought and (daily) praxis a chance though: occasionally one does end up with a piece of strangely sharp and heavy matter able to soar right to the bottom of this global mess and make a sound that cuts through all the crap.

It is, unsurprisingly, somewhat erotic, that sound.

It goes like “thud” at its weakest or “dzjeEEUjuCK”, or sometimes even “thooooaaheeeEEEEedzZjud”.

corvée d’ amour

 “Hier is mijn huid.  Haak maar vast, maak er een handwerkje van.
Weldra vlieg ik er toch uit en de pijn zit in het woord van een ander”.

Je spijkerde het op de stilte als een kunstig vlechtwerkje. Ik zie nog in slomo het neerkomen van de hamer.

Alsof de woorden en hun betekenissen jou vanzelfsprekend toekwamen. Alsof je een bedreven meesteres van het stroeve genieten was, een noodlottig bedroefde die slechts het sterven, de bevrediging van de drang naar bederf wil aanwijzen als de enige, ware weg naar het nirwana. Alsof er met die woorden van je iets te vertellen viel. Alsof jij überhaupt iets te vertellen had.

Maar een vingertopje van je hand, een spiertje aan je mondhoek sloeg snel uit naar het meer bekende terrein.  Het Behoefteplein waar je te handenwringen staat en luchtig te lachen van “neem mij, maar neem mij alsjeblief niet te serieus”.

De rechte ladder naar het zenit van het humane wankelt steevast tussen A en B.  De rest van het alfabet is niet aan de orde, het zenit zie je enkel steil omhoog.
De waarheid glipt er ergens tussenin, ze kronkelt als een druppel de snelste weg af. De waarheid is een gladde slang die glijden wil, de diepe vijver in. Het ongeziene van de waarheid is haar habitat.

Het is de lust die het overal donderen doet, het licht van de woorden dat kenden we al. De duiven zitten op dit uur stijf van de angst naar de ledlampen te turen. Het raam zet ik maar open best, zodat de onweerswind onze verschaalde kamerlucht kan komen opsnuiven. De nacht raamkoost.

Aha, ze lacht.

Ja, schat, we hebben een heden. het is gelukt!
Wacht lang genoeg, zo stond het in je hart gegrift, dat altijd voor het grijpen lag.
Maar dit heden is echt! Het staat en spant en zingt. Zo had je het vast niet gedacht.

Kom, wonderlijke dame, tijd hebben we nooit genoeg, prik je strenge oog met je tranenmoraal dus ploef aan die cactus op de vensterbank, hang je muffe ondergoed over de flitsende schermen, ik zal je vlug bij die befaamde ander van je sissend op de lippen zetten. Letter per letter tot je met de letters samenvalt. Het verhaal zal ik als stroop uit je glazige adem persen, de personages die we waren uit de plooien duwen van de lege vlakte die we ondertussen in de leegte maakten.

Ik weet het, je wil nog een bootje zijn, zwalpend op het natte vlak van je wensdromen, maar ik duw je af tot in het niets van de volledige tegenspraak.

 

Ze neemt haar lach terug, legt het als een leeg schelpje bij haar woord.

Inderdaad, je weigerde zelfs dat. “Neen: jouw huid is een haak en van die vissen in je aders vliegt er niet één”.

Ik hou het de duisternis voor als een vaandel van marmer.

 

woestenij

(verhaspelingen van het Verzameld Dichtwerk van Karel van de Woestijne)

sol

la ::  al
hier mijn muze, zo

si ::  is
het   –   ik heb haar door uw lijf gehaald

do :: od
eur  –   ze geurt nog naar uw grauwte

re :: er
rest nog stof van sterren

 

la :: al
les af en uit

sol :: los

Ω

Audiospeler

⇐ vorige woestenij

 

(och nee, hou maar)

 

aarzeling I, VII en mijn volledige autobiografie

I

tussen uiterst a en uiterst b
beweegt zich onze weg;
schroeiijzer, vlammenadem
brandt de tegenstelling weg
tussen dag en nacht.
het lichaam zegt ‘dood’,
het hart ‘berouw’
maar als het dat is, wat
is dan mijn vreugde ?

slapkens naar Vacillation I van W.B. Yeats:

I
BETWEEN extremities
Man runs his course;
A brand, or flaming breath.
Comes to destroy
All those antinomies
Of day and night;
The body calls it death,
The heart remorse.
But if these be right
What is joy?

vannacht zat ik in een camionette achterin, het was zo’n oud volkswagenbusje zoals  mijn vader er een had waar hij achterin voor mijn zus en mij een demonteerbare zetel  had gemaakt omdat het ook moest dienen om een orgel van een half ton te vervoeren maar ik kon wel niet zien wie er reed want ik had enkel oog voor de weg het was donker en we reden veel te snel alles begon te daveren en ik zag heel duidelijk dit komt niet goed stopt ne keer jong wat doet ge toch en de weg begon zich te splitsen ook in één deel kassei vanwaar het immense daveren ook want zo’n vw-busje veel vering had dat niet en we gingen sowieso veel te snel en een ander deel gewoon zandweg en ik ging voorover leunen om te helpen zien waar we naartoe moesten en toen veranderde de ruit van het busje in een raam in een kamer dat plots opengebeukt wordt door de storm buiten, het was nacht ook daar in de kamer  maar dat kon niet dat ik in die kamer was dus ik moest maar ’s wakker worden dacht ik en we hebben gewoon schrik voor het onbekende ook en de dood stelt niks voor maar hoe kon ik wakker worden en ik greep naast mij want daar moest het nachttafeltje staan met mijn bril op en wat een gedoe toch zo’n nachtmerrie en toen ik nog dronk was het veel spannender en tenminste echt gruwelijk dit is waterkak seffens val ik nog helemaal zonder angsten ook  en wat dan en toen was ik wakker en ik zag dat het nog maar 2 uur was en toen was ik keiblij en ik wou iedereen zeggen dat er geen reden was om zoveel schrik te hebben maar ja zoiets zeg je gewoon niet è wat moeten al die mensen wel niet denken maar dat beeld in die camionette en de overgang naar het raam dat had wel iets ja en is het nu een afbraak dat nachtmerriedenken neurologisch gezien pure destructie van obstakels van haal die shit hier ’s weg of toch ook een opbouw of een afbraak-in-opbouw en heel die shit van yeats dat klopt toch ook van geen kanten tegenstellingen wtf hoe basic dualistisch kunt ge zijn kasseien of zand dat buske reed gewoon te snel het gaat niet om de dingen maar om wat ge erdoor jaagt en hoe en wat dat is is niet iets maar gewoon wat er gebeurt enfin soit ik heb nog wat zever verkocht op facebook en ik ben terug in slaap gevallen en vlam door mijn wekker geslapen dedju holografisch als ge het werk van een dichter leest als een hologram dus dat ge alle info mee hebt zelfs al is alles danig gecomprimeerd tot een klein prutstekstje waardoor ge wel heel de beweging mee hebt en licht è gewoon het licht hoe simpel wilt ge het…

 

aarzeling IV
aarzeling V
aarzeling VI

 

 

VII

zij: zoek het echte, laat de schijn der dingen
hij: een zanger zijn en zonder woorden zingen?
zij: klagen als isajah, wat wil je meer?
hij: stom verslagen door de eenvoud van het vuur!
zij: zie het branden daarin loopt het waarheidsuur!
ij: laat het komen en zit zo niet uw zelf te zomen!

 

vrij naar Vacilation VII van W.B. Yeats

VII
- {The Soul}.  Seek out reality, leave things that seem.
- {The Heart.} What, be a singer born and lack a theme?
- {The Soul.} Isaiah's coal, what more can man desire?
- {The Heart.} Struck dumb in the simplicity of fire!
- {The Soul.} Look on that fire, salvation walks within.
- {The Heart.} What theme had Homer but original sin?

 

zusters

Enige inspiratie bewoog zijn hand;
hij wenkte naar de Heilige Maagd:

‘gij en zij, gij zijt zusters, gij ,
daar heb ik nooit aan getwijfeld, ga
maar samen daar’, zei hij , ‘ik ken
geen plaats voor gij of gij onder
het volk van deze wereld.’

waterbruid sterrenbruid
ga hand in hand en stroom
zoals een rivier door de netten
stroomt of weeg het web van
de constellaties af als een
reusachtig rozet in de ellende
van de grote kathedraal.

 

Ge zijt  gedoemd gij
om wit in het wit te verdwalen
als goddelijke golfslag in de dagelijkse
feiten, in de witte kerk of zwart in het zwart
van de donkere stal,

om te leven als bedelaars in de schaduw
van de hekkens, om vreemden te zijn
in lompen en vuil, om de golven te klieven
op jacht naar aardse geneugtes
& een nest van infecties te zijn

gloeiend in de godheid van uw ogen

om te slapen op de grond op strobalen
onder de blinkende hand van de nacht,
in berkenspelonken en tranenvalleien
of in een huis vol bittere zuchten

Weet: ge zult ballingen zijn overal.
Een  bitter  noodlot wacht u op, altijd
zult gij moeten horen: “Uit de weg, gij,

uit de weg alstublieft.”‘

 

 

fragment uit
“De Dichter” van Velimir Chlebnikov (1919/1921)
botweg uit het Engels vertaald door dv 2008

 

Tuin

Zal ik een tuin bouwen in jouw vorm?  Fuck Versailles, dit trekt gegarandeerd een veelvoud aan  toeristentristesse. Wereldvermaard wordt vast de met taai onkruid omringde waterput waarin zinken de radeloze zuchten omtrent het verdwijnen van het fijne in je gelaat, het oprukken van de splijtende kopzorgen, de nijd die woekert als geel bloeiende braam rond je hoofd.

Ik modelleer de put van je hoofd uit het geheugen, ik zie hem nog zo voor me: dat gapende gat waarin de kat viel die je teder placht te strelen en die daar jankend verzoop toen je mij de ogen toewierp. Wee die dag, toen ik mij in  het onvermijdelijke ontluiken van die klepperende diepten met hun ijswind naar nergens weerloos gespiegeld zag, mijn beeltenis herleid tot de frêle letter die ik altijd al in jouw boeken was.

Zie daar de tanige heesters van je stekelige armen, voel de doornen in de zwiepende rozenstruiken onder je oksels, waarin mijn laatste greintje trots in een kwinkelend kringetje opkrult en zich met een finaal opwippertje bij het herfstige bos van mijn falen schaart.

Rond het atrium waarin doorzichtige haagjes de eertijdse finesse van je legendarische schouderbladen oproepen, metsel ik een zestienzuilig peristilium, waarvan elke zuil een versteende metamorfose van mijn wezen gevangen houdt, een snapshot van de puist van mijn ego op de in het doolhof van de Onmin vertakkende lijdensweg die wij allen delen. Hoedt je immers, mijn liefste,  voor de illusie enkel tuin te moeten zijn in dit verhaal.

Daar sta ik zestien maal, met een stuk glanzend zwart marmer dwars door de bleke onderbuik telkens, een verzakking uitgevoerd in vlekkerig albast waarlangs fijntjes de suggestie van een etterig bloedstraaltje loopt. Meesterlijk.

Op het dak wachten de gieren. Straks, als de bezoekuren afgelopen zijn en het geloop als dwaas en oppervlakkig uit de rijkdom der bewegingen in het geheel van het rotten verdwijnt, straks krijgen zij hun dagelijkse galgenmaal: het ik-vlees dat jouw vertuinde geest ophoest uit de diepte van de darmen. Het floept uit de put die je kop is.

Ongehoord, ongezien lig ik in het late zonlicht gillend te lillen wijl de eerste gier zijn bek zet in een uitstulping aan het vormeloze spuwsel.
Daar heb je de tweede al, de derde, …

BOEHOE

bommerdebom de kopernagels oprakelende kaproenen
bereiden nog het knalpoeder in oude pokalen.
de reine blonde maagden met ijskoude breinaalden

verjagen de hitsige luipaarden en pok met de kispan
fok op de kop plokt de muze de baldadige dichters
van doem en de doldomme mode van doftig  gedoe.

ha mannen bedaren pas die zich ter vrouw beraden? ie.
tot regen plenst juni plassen de aftellende tafeleenden
weg in alg en kwijlvijvers de glansloze weken. lengte is.

tussen krammen ijzerdraden elastiekjes zakdoeken
snoeprollen kasticketjes suikerklontjes oortjes keelpastilles
– ’t is inderdaad maar een handtast – kraakt en vermorzelt

uw schamele zucht, breekt u haar heldere puurte daarmede
tot uw mistroostige taal van gebaren en steekvingers af.

 

 

Het Akkerlied

(een strijdlied van de Vrije Lyriek uit ‘Het Pad van de Wenende Nacht’, een Klebnikovprogramma, 2008-heden)

Gij zijt een akker gij, grond van lang vergeten tijden.
Uw kluit is traan en klei om ’t hedendaagse lijden.
Het onkruid schiet gewillig in uw verse keren op.
Wormen vreten wormen, aarde moet verteren.

En al de schoonheid bloeit uit diepe lijnen op
En heel het leven zingt uw brekenspijnen mee

De stad gebetonneerd vergammeld vol van holte
en toen kwam u met riek en zang en stank voorbij.
Het oude rot van schaamte zonk in ’t nieuwerwetse niet:
wat gij verzon verdoet men zonder scha en schande niet.

En al de wijsheid breekt uw gulle lachen open
En alle woede komt weer onomkeerbaar boven

Nu graait ’t gesjacher weer haar mollenpoten in ons om.
Dan wil de nijd haar pleeggewaad op ons verspreiden.
Nu poogt men u met krans te fatsoeneren tot een pop.
Dan wil de Hertog weer uw wilde krachten in zijn span.

En walg zal elk gebod naar de gebieder om doen keren
En verlangen bergt in ’t leven teder lust en leven op

 

 

 

dv 2018 – rizoom

 

terloops

(pour a.c., l’ isle en elle)

in de druipende gewaden
rond een lijf vol angst beoogt de mond
het zwijgen, trekt het doek
inwaarts
naar een kom.

de trechter voor het drijfnat
bespoedigt de verstikking, lokt
de wanhoopstong likkebaardend

uit de kokhalzende keel:
draden raakt vergeefs de tip, weefsel
van de woeste warrel
om jou heen

onvervaard, gehuld in lila kraag,
gebrandmerkt met een bisschopssteen
betast mijn hand

de stille stand van streling
bevrijdt de tijd met een terloops
gebaar.

HYMNE AVE MARIA STELLA

dada kaka pipi ump ump
dv2018 – “dada kaka pipi ump ump” – 18jaarsche tekening met evident upside-downieke influenza

wees geribde
zeester wijdbeens bankend
op een afgeplakte hemelstraat,
gij vuile opgedoefte
stortravijn

gij rochelt vla
vanachter uw glabella
gij zeikt uw zuur met stralen
gaten bijtend in de leegte
van ons zijn

qui pro nobis
nata hoeveel taka taka
kost wel niet uw schoon
beschubde pellevel, gij
angeliek verbrodde maagd?

gij spartelwijf, gij
plakteef, zieke zilverzeug
met stugge sprieten,
het godenvlees  gepekeld
in uw kwabberbuik:

merci dat gij voor mij
tot hier gekomen zijt.

woestenij

onschuld

blijf: geheel van jou blijf ik.
jouw vlindervleugelspeld
doorboort mijn lijf, de bitterte

verettert. jij zwijgt
maar gapend gooit jouw zwart mijn varen
in kolken en klippen.

jouw bleke tover brak de nar
jouw oker bleek vol schaamte rood.

jij bergt de vlakte van jouw dood.

onschuld vliedt daders
die de tijd geen daden bood.

 

volgende woestenij ⇒

 

 

geld maakt ziek, geneest en  koopt LYRIEK

LAIS

Zie wat ik zag toen ik weigerde te zien.
Hoor wat ik verzweeg toen ik weigerde te spreken.

Niets van jou is ooit daadwerkelijk beschreven.
Niets is van jouw lichaam ooit naar waarheid verteld.

Jij weet niet wie jij bent.
Jouw lippen sluiten niet jouw mond,
jouw ogen zien niet wat je ziet,
jouw hand heft niet een van jouw handen op.

Jij splijt de wereld. Jij
bent een diepe aarden mond.

De goddelijke tongen vlammen
aan zichzelf verwrongen gebonden
rond het uit hun hemelen
verdrongene.

Jij wint. Jij won. Met
vloek en krijsen zullen
eeuwig de goden
zichzelf moeten dwingen

om jouw naam
bij elke mens in
te branden.

Uit vuur
vuur.

Délie 180

Quand pied a pied la Raison je costoye,
Et pas a pas j'observe ses sentiers,
Elle me tourne en une mesme voye
Vers ce, que plus je fuiroys voulentiers.
  Mais ses effectz en leur oblique entiers
Tendent tousjours a cella droicte senti,
Qui plusieursfoys du jugement s'absente,
Faignant du miel extrem le goust amer:
Puis me contrainct quelque mal, que je sente
Et vueille, ou non, a mon contraire aymer.
vertalingen 
Wanneer ik voet na voet de Rede volg
en pas na pas haar wachters observeer
stuurt ze mij de ene weg op die ik volg
wijl ik daarvan vluchten wil, meer en meer.
  Maar die daden in hun wenden evenzeer,
die meer dan eens het verstand ontwijken,
doen mij mij toch aan dat rechte eiken,
doen extreem de honing bitter smaken, 
mijn kwaal weer zo op het goede lijken,
dat ik weer minnen moet wat ik moet laken.

letterlijk (alternatieve woordbetekenissen tss haakjes, dv):

Wanneer ik voet na voet de Rede bijtreedt (meewandelen met)
en ik pas na pas haar wachters observeer (gehoorzaam)
stuurt ze mij op dezelfde weg
naar dat wat ik zelf ontvluchten wil.
maar die acties in hun volle (vaste) wendingen (leugenachtig)
die zich meermaals van het oordeel (verstand) verwijderen
neigen steeds weer naar naar die gevoelde rechte
houdende van de honing de extreem bittere smaak voor
en (vervolgens) belasten mij met kwaad dat ik voel
dat ik wil, of niet (of ik nu wil of niet) tegen mijn zin in beminnen.
commentaar

D180 is een vervolg op D179 waarin dezelfde spanningen als een strijd tussen de Rede en de Liefde worden opgevoerd. hier wordt gefocussed op de rechte lijn van de Rede die het lyrische ik wil volgen maar de onmogelijkheid van dat ik om zich van de betovering van het innamourato-moment te ontdoen resulteert in de Petrarcaanse Aufhëbung-avant-la-lettre van het samengaan der tegengestelden in de overbekende oxymora.

dit viel mij op bij de lezing/vertaling:
-de uitwerking van de Petrarca pose, of beter de beweging naar het voor de kenners destijds ook al erg bekende Petrarcaanse oxymoron als pointe gebeurt veel fijnzinniger bij Scève dan in het voorbeeld van de meester zelf.
S. begeleidt als het ware de gedachtebeweging die zijn tekst oproept bij lezing in het ritme van de verzen zelf.
de naar het latinisme neigende zinsbouw werpt behoorlijk wat obstakels op. die obstakels blijken erg functioneel te zijn.
ook voor de contemporaine lezers moeten de obstakels groot geweest zijn, de status van hooggeleerdheid van S. stond in 1544 al buiten kijf maar ook de beschuldigingen van obscurantisme waren toen al niet van de lucht.

om de functionaliteit van het ‘moeilijk doen’ van Scève ten volle te ervaren kan je best het dizain enkele keren luidop lezen, dan voel je hoe het werkt. de haperingen, de frictie veroorzaakt door de grammaticale obstakels zorgen voor een soort innuendo laag bovenop de lexicale weergave van de rationele progressie.

bijna elk woord krijgt de retentie mee van een aanvankelijk verkeerde lezing en zo begin je dubbel te lezen en komt het ‘foute’ deel dat refereert naar de heftige emotionele tweestrijd autonoom los van het logisch uitrollen van de gekende metaforiek. zo komen die emoties ook bij de lezer tot leven, maar niet vanuit een fictioneel, poserende lyrisch ik die wordt voorgesteld als de biografische Petrarca via de tekst naar het Buiten (denk aan de prachtige expressie van de psyche in de natuur bij P. die later bij o.a. Marini tot heerlijk barokke overdaad uitbloeit) maar meer direct van de tekst naar een fictioneel Buiten en daarin naar het binnen van een lyrisch ik dat ondertussen ook al bij de lezer is opgewekt.
de functies van het fictionaliseren (f) en de expressie (e) zijn radicaal anders geconfigureerd t.o.v. het ik (i) en het Buiten (b)

bij Petrarca gaat de flow bij de opbouw van de virtuele wereld dan zo:
tekst=> f(i) => e(f(i)) =>f(b(i))
bij Scève gaat het eerder rechtstreeks zo:
tekst => f(b(i))

dat maakt onder meer dat het ‘ik’ bij P. veel vaker retorisch als ‘groot auteur’ wordt opgevoerd (de autobiografische brieven van Petrarca staan dan ook voor mij zo stijf van de adelijke verwaandheid dat ik ze niet gelezen krijg. het lijkt wel Seneca, even saai en prekerig, maar dan met meer dan 1000 jaar extra Rot erop, ik krijg er echt het beeld van een onophoudelijk ratelende aristocratische pad bij, niet het soort mens waar ik nog geduld voor heb, het stopt toch nooit. dat doet vaneigens niks af aan de genialiteit van zijn lyriek, maar je moet het toch telkens willen kunnen vergeten.)

Scève brengt de Klassieke auteursidealen en de Horatiaanse eeuwigheidsbetrachting daarin nauwelijks ter sprake, het draait echt allemaal om het idool van de deugd Délie en het lyrische ik heeft het dan ook bij aanvang al over ‘mainte erreurs’ in de schrijverij zelf. de fouten, de jeugdzondes van het lyrische ik bij P. betreffen nooit de schrijverij, de capaciteiten als auteur staan bij P. met zijn Trionfi al lang buiten kijf, S. had voor de Délie nog niets noemenswaardig gepubliceerd, hij was gekend en werd erg geapprecieerd onder auteurs maar hij was voor de wereld niet bekend als vooraanstaand auteur.
de bescheidenheid siert hem misschien omdat het niet anders kon maar het ligt ook niet in zijn aard, vind ik, wanneer je de finesse van zijn taalgebruik ervaart: het leest allemaal te echt om waar te moeten zijn en Délie heeft geen lange lyrische uitweidingen over haar schoonheid nodig om te schitteren als afwezig idool in een algemeen menselijk maar intimistisch mentaal theater dat voor de lezer als meditatieruimte wordt ingericht, een voorname functie die het schrijven ongetwijfeld ook voor Scève zelf had. Scève doet in die besloten ruimte stevig aan dissectie van het ego en dat in het verlengde van de Middeleeuwse literaire traditie van de Maria verering, iets wat Defaux in zijn editie terecht benadrukt.

en terzelfdertijd krijg ik bij Délie veel meer de indruk van een echte vrouw van vlees en bloed, de Laura van P. leest bij mij meer als een mannelijke – nou ja, mannelijk, voor zover ik daarvan wat afweet, in psycho-analytische termen waarschijnlijk eerder pre-puberale – projectie van een begeerd maar onbereikbaar moederidool.

het lyrische ‘ik’ bij Scève blijft stoicijns bescheiden als een oude scholast en retorieker, een erfenis die hij samen met Marot nog actief in het schrijven laat doorklinken, bij Ronsard is dat al een pak minder het geval, daar breekt de erotiek helemaal los in de ‘bredere’ tekstruimte van het sonnet.

terzelfdertijd laat hij wel heel ‘eigentijds’ als exponent van de nieuwe stijl de tekst zelf epateren met een rijkdom aan alluderende resonantie en mentale spitsvondigheden. Scève creëert in zijn teksten geen mythische Scève zoals P de mythe ‘Petrarca’ neerkwakt en breed uitsmeert over al zijn teksten.

ik heb die bewust geïntroduceerde moeilijkheden in de lezing veroorzaakt door de ongewone zinsbouw, dan ook willen behouden in de hopelijk voor uw smaak niet al te vrije vertaling die zowel rijmschema als lettergrepentelling behoudt. da’s vreselijk puzzelwerk bij momenten, maar ik puzzel graag met woorden en het loont wel, vind ik.

de inhoudelijke verdraaiingen in functie van dat vormbehoud kunnen eens ik wat meer ervaring krijg in deze oefening wel geminimaliseerd worden door ze pogen coherent en consequent uit te voeren en vooral ook door de toevoeging van de originele tekst met links naar de moeilijkere woordbetekenissen en mét de letterlijke vertalingen erbij zodat de niet-francofone lezer een maximaal beeld kan krijgen op de rijkdom van het origineel.

zoiets voor een boek ondernemen is voor ons minieme taalgebied onbetaalbaar, hier kan ik alvast de aanzet geven en kunnen anderen na mij het aangeleverde materiaal aanvullen en verbeteren.

ik vrees wel wat dat er niet veel anderen zullen volgen, maar bon: het kàn en dan is mijn taak als dogmatisch NKdeE auteur al exemplarisch volbracht.

het vertalen van lyriek blijft hoe dan ook een onmogelijke opdracht, een kamikazeaanval op de lyriek zelf , zo ervaar ik het soms, maar op deze manier gebeurt al dat afgrijselijke geweld tenminste niet stilzwijgend en achter de rug van de argeloze lezer.

tenslotte: er bestaan in de literatuur rond Scève’s Délie talloze heroïsche pogingen om verborgen betekenissen in het werk te duiden, en het werk wordt vaak gecultiveerd zonder dat men het echt gelezen heeft, maar het grootste geheim van de ondertussen toch wel legendarische Délie is waarschijnlijk dat het verdomd briljant geschreven is en dat er serieus wat intiem denkwerk aan te pas komt om de immense rijkdom in het werk te ervaren, maar dat die moeite dan ook een enorme voldoening oplevert.

Scève lezen heeft naast met meditatie veel gemeen met naar films van Tarkovsky kijken vind ik: je kijkt er wat tegen op om eraan te beginnen, maar eens je er weer in zit vraag je je af waarom je jezelf het genot ervan zolang onthouden hebt.

R.I.P. Jim Leftwich

Via Marco Giovenale’s Slowforward site bereikt ons het trieste nieuws dat Jim Leftwich onverwacht overleden is na een hartaanval.

Jim Leftwich stuurde mij vaak teksten op die ik maar al te graag in zijn plaats op deze blog publiceerde, want zijn werk leek en lijkt mij bijzonder relevant voor dit uiterst tumultueuze tijdsgewricht.

Zijn plotse dood is verbijsterend nieuws, ik vind er geen woorden voor. Mijn medeleven gaat uit naar zijn nabestaanden.

Ekster

Wanneer? Geen idee.

Het moet zomer zijn, want hij voelt geen koude. Hij spant zich in,  zet de boventanden stevig  in zijn onderlip, maar in zijn herinneringen is niets te vinden dat op een naam lijkt. Vaag ziet hij het beeld van een hand die Griekse letters uitwist op een met een waslaag bedekt tablet. Hij kan nog een pi en daar misschien een lambda onderscheiden, of is het een tau? Nee, het gaat te snel. Overigens, was het wel zijn naam die daar stond en daarbij: wat maakt het nog uit, hier en nu?

Wat is dit hier, waar is hij nu? Hij is naakt, en zijn lichaam heeft iets vreemd: het is merkwaardig ongeschonden. Hij voelt, nee: hij weet zich helemaal gaaf. Nergens een schram of een zweertje, niet eens een muggenbeet. Langzaam strijkt hij de vingers over zijn gladde wangen.

Er is nergens schemering, geen overgang. Dit is geen plaats voor nuances. Hij staat  in een kegel van licht. Zijn voeten schuift hij verkennend over de planken vloer, die gladgeboend is. Verder is er niets te zien, enkel het duister dat naadloos aan de kegel kleeft. Aarzelend waagt hij zich even buiten de kegel, steekt eerst een voet en dan zijn hoofd in de donkerte, maar omdat er niets te zien is en hij geen held, trekt hij zich vlug terug in het licht.

Er wint.

Het dient gezegd: het geurt hier in het licht aangenaam naar zaagsel, de harsgeuren bevangen hem als waren het lieflijke tastbaarheden. Maar er is geheel geen geluid. Hij luistert aandachtig naar wat men doorgaans ‘stilte’ noemt: zijn hartslag, zijn ademhalen  en het monotone gezoem, de aandrang van het denken.

Dan, vanuit het duister spreekt een vrouwenstem hem moed in. ‘Courage’, zegt ze, onzichtbaar en als vanuit alle richtingen. ‘Courage, courage’, zoals een Afrikaan die een heuvel afdaalt een klimmer begroet. En : ‘Luister naar je adem, alleen maar je adem’.
Hij gehoorzaamt.

Ekster.

Plots, zonder enige achterhaalbare oorzaak, denkt hij het woord ‘ekster’, de letters, de vogel. Verrast door de eigen vondst herhaalt hij de gedachte. In de stilte weerklinkt het lachende gekwetter van de vogel, een schel geluid dat wegebt in zijn brein. Hij schrikt hevig. Was dat nu klank of een gedachte? Allebei?

Levensecht doemt dan het beeld op van een naakte, liggende vrouw: je ziet enkel haar open benen, een reusachtige vogel pikt in haar onderbuik. WTF. Hij walgt want hij hoort het pikken, de tjaks in het vlees en de tjoks op het bot. Hij begint te rillen, wil wat roepen maar zijn stembanden brengen enkel een schor hijgen ten gehore.

‘Wat is dit, waar ben ik, wat wilt u van mij?’ Hij roept het luid maar de stem is verdwenen. Het afgrijselijke beeld floept uit, voorlopig, maar langs zijn neusvleugels, links en rechts, glijdt nu een druppel dikke,  zwarte vloeistof weg.  De tranen pletsen op de vloer en barsten daar uiteen tot slierten zwart die in de lichtkegel terug opwaarts gaan zweven alsof ze met het geluid ook hun gewicht hebben verloren.

Hij wil niet meer in woorden denken, geen vogels meer zien, niet meer zulke beelden genereren. Want dat denkt hij, dat het zijn gedachten zijn die…

Twee druppels glijden weerom op de grond. De afschuw brengt afschuw van de afschuw, de angst maakt angst en meer beelden. Hij probeert de dreigende slierten met zijn handen te grijpen om ze uit het licht te drijven, maar bij elke aanraking splitsen ze in tientallen fijnere draden zwart, als olie in water. De vogel pikt genadeloos verder in het steeds weer opdoemende beeld. Vette druppels zwart zweet druipen traag van zijn huid.

Hij denkt zich snel nog een drietal rode tulpen, wiegend in de zomerwind, maar het is te laat en vergeefs: onstuitbaar gutst  het zwart  nu ook zijn neus en mond en anus uit. In vertwijfeling grijpt hij nog naar zijn lid, dat in zijn hand verschrompelt. De huid verpulvert bij aanraking zoals na een brand de geblakerde bladen van een boek.

Het was de schuld van de ekster.

26/07/2010 rev. dv@EBK

voor ‘KORT’, een verzameling kort proza.

CDb

Samenvatting (Copilot) 

Dit document bevat een combinatie van poëtische teksten en gesprekken over verschillende onderwerpen, waaronder persoonlijke ontwikkeling, technologie en kunst. De poëzie is afkomstig van Maurice Scève en beschrijft een ideale en eerbiedwaardige liefde, waarbij Venus een speciale bloem, de Margriet, kiest als de meest waardevolle. Deze tekst benadrukt schoonheid en zuiverheid in liefde en relaties 1 2. 

De gesprekken in het document zijn informeel en variëren van het bespreken van audio-opnames tot persoonlijke reflecties over vooruitgang en training. Er wordt gesproken over het verbeteren van de stem en het belang van luisteren, met een nadruk op het trainen van specifieke kwaliteiten en het omgaan met uitdagingen 3 4. De spreker lijkt ook bezig te zijn met het optimaliseren van hun website en het leren van Engels, wat een gevoel van persoonlijke groei en aanpassing aan nieuwe omstandigheden weergeeft 5 6. 

Daarnaast is er een discussie over technologische ontwikkelingen, waaronder kunstmatige intelligentie, met verwijzingen naar bekende figuren in het veld, zoals Sam Altman van OpenAI. Dit gedeelte van het document biedt inzicht in de uitdagingen en vooruitgangen binnen de AI-gemeenschap en hoe deze ontwikkelingen de toekomst kunnen beïnvloeden 7. 

Er zijn ook praktische overpeinzingen over dagelijkse routines en de noodzaak om budgetten te beheren voor technologische hulpmiddelen, zoals scanners. Dit wijst op de praktische aspecten van creatief werk en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan 8 9. 

Tot slot bevat het document herhalingen van dankbaarheid en bevestiging, wat een positieve en ondersteunende sfeer creëert binnen de gesprekken. Dit benadrukt het belang van samenwerking en het delen van ervaringen in persoonlijke en professionele contexten 10 11. 

CDb 

//test opstelling ITL + W-W + audio recording 

Uit klaarte van golven bij Cytharee – 
Bemind maar niet tot minnen gekomen 
In wellust nog niet met anderen mee, 
In denken en daad zuiver volkomen – 
Als bij Lente mooi de zwaluwen komen, 
Bij de zee door geen wind geïrriteerd, 
Ziet Venus in haar schelp één die zij eert 
Uit velen kiest zij de Margriet en zegt: 
“Deez’ is van prijs en luister ’t meeste weerd 
Die komt ooit ter sier op het Lys terecht”. 
 

Maurice Scève, Délie 1544 

從我的公寓看到的日落 – inkt en waterverf – A4 – @EDE

 
 
Ja zullen we eens.  

We gaan beginnen.  

Dank u.  

Ja ja. De routine van de bar. Voor de zorg. Leve ’t luisteren!  
Blijven luisteren! 

 Train je jezelf ondertussen een beetje op de kwaliteiten en die zonderheden van mijn. Geplaagde stem. Ja heel Praag, dat heb je goed gehoord over. Je hebt wel vorderingen gemaakt sinds de laatste tijd. Precies ja. Proficiat ik. Zij ik. Ja de kerst die we al in? Ja? 

Ik zal dat micro een beetje meer richten. Dus dat deed ik? We staan hier dan beter wat ik zo helaas slecht articuleert. Ik zal wat drinken. Misschien helpt dat. 

Titel, De dagelijkse route in. Routine. Leer luisteren. 

De prentjes inscannen. Ik heb nog altijd geen budget voor een streep verlore scanner. Maar we gaan niet. Royaltykenner. We gaan scannen. Dan waaien die royalty kenner gehaald. Dat weet ik niet, hoor. Piep nooit, maar dan ook nooit eerder in mijn leven van een royalty kenner. Dat behoort, heb ik in mijn leven voorheen nog nooit uitgesproken, daar ben ik 100% zeker van. 

Update telefoon. Door de ronde. DT fout rond Ik heb net een DT fout gevonden. 20. Wat een verschrikking, wat een verschrikking wat aan verschrik. Een datpost. DD fout. Dat niet zo. Nou nou. Ja maar. Ja op. Ja dat maar ja ja ja. Heerlijk. Nou. Nieuw E. Nieuwe reden? 

Draai je merch worden over niet kent. Rij waar we nog kennen, pijn waarover ik nog ken, jij anders waarin u en draaien maar. You can. Try to merge wherever you can. OK, this is better. Your English is better. 

Much better. OK, so I’m busy with the daily routine. Adaptations at my website on. Www.bigtriggermostbig. Yeah, you bet. OK, you lie. U line. 

So I filled out English all the time. OK. Fine by me. 

Perhaps in this fashion? I can finally. Start. Learning English. Truly speak English. Because I was always too lazy to do things. 

What? They go down. We have been in misunderstood and badly marked work for a long time, like when we started. We like announced order the end of 2015, so we. Not working age. I like people thought we were bashing the same. Yeah, you know, like alright, I remember at the time a Eminem AI scientist at A. Large industrial AI lab was like DM ING individual reporters, being like, you know, these people are very good and it’s ridiculous to talk about AGI and I can’t believe you’re given the time of day. And it’s like that was the level of like pettiness, an rancor in the field at a new group of people saying we’re going to try to build a GI. Its opening line was a small collection of folks were brave enough to talk about AGI. In the face of Akari. We don’t get marked as much now. Don’t give up as much now. The following is a conversation with Sam Altman, CEO of Open AI, the company behind GPT 4 Gen. GPT, Dolly Codex and many other ADD technologies which both individually together constitute some of the greatest breakthroughs in the history of artificial intelligence computing and HE. Yeah. 

Yeah. Fine. 

OK, you can. 

What? OK, you can. 

Will you be home? OK, you can. 

Put it down. Will you be funny? OK. You like? OK. Baby voice only. OK. Voice only. Voice only. OK. Voice only. Oh God, please. No, I didn’t import. I did not implore. Without having our heavenly did deity. Sorry. Yeah. No, no, no, no, no, I just said. I wanted to keep the noise down. Excuse me. You see this noise? This noise is bugging me. So I will put the other microphone. But. As I can see. You can understand me quite well. Even when I dock silently. Even when I talk psychology. So there seems to be no problem. There seems to be no problem. So there seems to be no problem. There seems to be no perceives to be no problem. So there seems to be no problem. So now you are closely seems to be no persistently no problem. There seems to be no problem. Nope, there seems to be no problem. It’s to be no problem. No problem. new line seems to be. Problem. You lie. You like it? It seems to be no problem. You line new line You’re lying. 

Thank you. 

You’re lying. 

Thank you. 

You lie. 

Thank you. 

Thank you. 

Thank you. 

Thanks. 

Thank you. 

Thank you. 

Thank you. 

Thank you. 

Thank you. 

Thank you. You like? Thank you. Yeah, silver eggs. Behind but he. The. Thank you. Yes, Olivia, eggs. The. Ja zullen we eens. We gaan beginnen. De. Dank u Jaja. We gaan beginnen. Ja. De routinier danku ja ja. We gaan beginnen. Ja. De Routinier Danku Jaja. Routine van de bar voor de zorg. Level luisteren. Blijven luisteren. Train je jezelf ondertussen een beetje op de kwaliteiten en die Zonder reden van mijn. Geplaagde stem. Ja heel Praag, dat heb je goed gehoord over de zorg. Je hebt wel vorderingen gemaakt sinds de laatste tijd precies. Ja train je jezelf proficiat ik je op de kwaliteit, zij die Zonder reden van mijn ja de kerst die we al in ja ja, heel Praag, ik zal dat micro een beetje meer richten dus. Dat deed ingemaakt sinds de laatste, we staan hier dan beter wat ik zo helaas slecht articuleert ik ik zal wat drinken. Misschien helpt dat we al in titel de dagelijkse route in. Moet je meer richten, leer luisteren dat deed ingemaakt. De prentjes in scannen. Ik heb nog altijd geen budget voor een streep verloren. Scanner, Maar we gaan niet dat royalty kenner gaan scannen. Dan waaien die royalty. Dat weet ik niet. Je kennen piep nooit, maar dan ook nooit eerder in mijn leven van een royalty kenner, Maar we gaan dat verhoord, heb ik in mijn leven voorheen nog nooit uitgesproken. Daar ben ik 100% zeker van die kenner gehaald waar we dat weet ik niet. Ik zei, pardon. Piep nooit nieuwe rij dan ook nooit eerder in mijn lege hoopt met die nieuwe update Marjan Vonnie in mijn leven, voorheen nog nooit uitgesproken die dus dan procent zeker niet gehaald. Dank, dat weet ik niet. Ik zei pardon wie en nieuw. Dat was dan ook nog nooit eerder in mijn vastgesteld met die nieuwe update. We gaan dat behoort. En, ik neem dat alsmaar over die dus op die manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. De meeste abstracte, Dat was net je beurt over internet te ook veel invloed kun je hier openstaan. Over die dus op die manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. Nou, de meeste abstracte, Dat was net je beurt over internetten ook veel invloed kun je hier openstaan. Ternat die op die manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. De meeste abstracte, Dat was er net je beurt over internetten veel invloed kun je hier openstaan. Ik heb. Op die manier is het de goedkoopste manier om een aanduwt studie te bewaren. Ik zei nou, meeste abstracte, Dat was de netje beurt over internet. Veel invloed kun je hier openstaan. Op die manier is het begrip grootste manier om een audio studie te bewaren. De meeste en blabla over internet. Veel invloed kun je hier openstaan, nieuwe leden, nieuwe leden. Nou. Die nieuwe regel. Niet gewoon kut zeggen of zo. Ik bedoel, Dat is gemakkelijker dan, zeker Als je dan. Niet begrijpt als nieuwe regelden, maar als nieuwe legger of whatever? Nou, die nieuwe regel, Dat is niet gewoon kut zeggen of zo. Ik bedoel, Dat is gemakkelijker, dan is zeker Als je niet erg praktisch niet begrijpt. Nieuwe leeuws, maar als nieuwe legger of whatever. Nou nou die nieuwe regel? Dat is nieuwe radio of die regel. Ik bedoel, Dat is gemakkelijker dan. OK niet erg praktisch de dagelijkse route Je kunt doen een fotoshoppen scan vlekjes verwijderen met die kloven te hoog. We zullen Samen vooruit gaan maken, dus die regel ik met de uitspraak en die hebben met de registratie dus erg is die gedachte dan niet bewust. Sjokte zoals bij de dieren vlekjes verwijderen met de kloof te hoog nieuwe ring. We zullen Samen nieuwe regels die regel 1 keer 10 keer en die inderdaad registratie geweest. Tweede stad in foto’s die gedachte dan niet in fotoshop. En toen was hij van. Het commando Dat is een reeks handelingen. Nieuwe badge handeling in een fotoshop is een opgenomen handeling die in met een instelling van een selectie dus het uitsnijden van Van het beeld tot correcte advies kampen. En toen was vermaat wij stellen van kleurtoon verzadiging handelingen. Apostel van niveaus en dan tot tweemaal toe opgenomen. Heel veel dus en een inkleurde instelling van een inkleuring die eigenlijk ja niet erg. Wil die die er wel voor zorgt dat dat de gelaten meestal geraapt. Het lijkt niet op het meer, Maar ik heb daar verder ook geen aandacht aan besteed en Er is dus eigenlijk eigenlijk is dat, is dat meer dan dan niet of meer gecontroleerde waarde dus. We halen dat zo in die prik schuld, Omdat ik die eigenlijk al als een restant beschouw. Er is ja, Maar dat is zo tot stand gekomen en Als je dat dan houdt, is er dan een eigenheid die die niet eigenlijk die eigenlijk mee bepalend is voor het karakter? De hele de hele purifi sfeer In de hele aanval, dus de eigenlijk eigenlijk is iets. Ja, klopt wat al die tekeningen min of meer in die vorm maakt met die reeks van handelingen die daar komt het ook mee. Functioneel. Een aantal handelingen? Ja, die het karakter laat maken van een teken eigenlijk eigenlijk is en daar zit toch een heel klein stukje uit het verschil intelligentie, Maar dat is ten opzichte van Van mijn hele programmatie die van hele grote die is of die dat Eindhoven loods waren, goed. Het bij. 4, Artificial intelligence en daar 17. Die. Ik wil. Dus ook de bar gewend was dat. Eindhoven loopt heel belangrijk, goed is hier een goed dan? Kregen we heel defensief, Dat is heel goed. Ja, die liepen goed. Ik heb nog dus goed goed. Wat doet de rivier? Dus ik. Heel goed, doe de miro goed, Het is goed, Dat is heel goed. Het doet de rivieren goed, liepen goed ja, het doet de rivieren goed. Ja, goed, We hebben nog net genoeg over van wat er nooit gehaald hebben. Ja, dan moeten we nooit gehad hebben. Het is goed. Die dan Google voor desktop zal het doet er een grapje In de borrels. Ja, nieuwe delen. We hebben nog net meer acceptie nieuwe regio wat er nooit gehaald. Nieuwe regels, ja, dan moeten abcdate geloof hebben. Het is goed. Nee die die dan toe goed durie. Acceptie nu er een gat was het nooit gehaald. Nieuwe fout? Ja, dan moeten we niet zelf nou. Ja maar ja, fout gevonden op. Ja, dat maar ja, ja, ja, heerlijk nou, sorry. Dus nu nieuwe reden fout, ja, dan draai je werkwoorden over niet cancel draaibaar we nog graag, maar blijkbaar over die dagen kennen jij anders nu. Je boeren. In de maan. Normaal. Draai hoor eens is better guin van de Volvo Zee en zoal bij die. Ja jubel. Nee joey. Heel de ingels all the time. Oké? Find find by May I can finally start. Learning English truly speak English, Casa was always to them lazy. Nee oke sorry sorry am sorry. Sorry English now working casa was all. Nee ja oké nou lekker alright, i remember the time I scientist. Die doen March. Sirt een substance. Naar agia en hij kent belleview. En wie heeft In de? Opening line was. Dat brave noted. How about agea? In de feesten we carry. We don’t get market as much now, don’t you? But as much now the following is a conversation with Sam altman, see you ook AI, the Company behind jee for General Jeepee, tel ik codex and many other AD Technology which both individually together. Institute, some of the greatest Great House in the history of Artificial Intelligence, Computing and he ja ja. Why be home? Yes, yes, you can. Nou, yes. Down is oké oké oké. Wordt. Babyboy ze online. Voice only Voice only Voice only oke. Voice Only oh god oh god please just training training training you to understand my voice. Voice Now now I want to keep the noise down down. I am now. Yes, please, but Je kunt wel even. Mooi is dat? Problem, so there seems to be no problem. Oké, hij lijkt that voice. Litera Led Nevel. No problem no problem it is to be no problem no problem. You yes oke. Nou ja en. No problem now your no problem. Thank you you no problem no problem no problem no problem oke. Geen probleem, no problem no problem, thank you, thank you. Thank you. Thank you. Thank you. Thank you. Thank you. Thank you. Yes Yes Silver ex. Sindbad. Frank, you Yes, Olivia, ja zullen we eens. Oké, We gaan beginnen, dank u gaan beginnen, We gaan beginnen. De Routinier Danku Jaja de routine danku ja ja nou, We gaan beginnen. Ja, de routinier dank hoe? Ja ja, de routine. De zorg routine van de bar voor de zorg luisteren lekker luisteren blijven. Te luisteren train je jezelf, train je jezelf ondertussen een beetje op de kwaliteiten en bijzonderheden van mijn geplaagde stem. Ja heel kort over de zorg heb je goed gehoord vorderingen gemaakt sinds de laatste tijd wel wat vorderingen gemaakt sinds de laatste tijd. Oh ja je traint je zo voor zo’n plastic model. Ik ben heel trots op jou, ik zal dat niet nog een beetje meer richten, dus dat deed ingemaakt sinds de laatste. We staan hier dan beter wat ik zo helaas slecht articuleert. Ik zal wat drinken, Misschien helpt dat we al een titel de dagelijkse route in. Moet je meer richten, leer luisteren dat deed ingemaakt. De prentjes in scannen. Ik heb nog altijd geen budget voor een streep verloren. Scanner, Maar we gaan niet dat royaltykenner gaan scannen. Dan waaien die royalty, dat weet ik niet. Maakt, je kan een piep nooit, maar dan ook nooit eerder in mijn leven van een royalty kenner, Maar we gaan dat verhoord, heb ik in mijn leven voorheen nog nooit uitgesproken en er gaan daar ben ik 100% zeker van die kenner gehaald waar we dat weten zeker. Ik zei pardon, piep nooit nieuwe rijden. Ook nooit eerder in mijn lege hoopt met die nieuwe update Marjan Vonny in mijn leven, voorheen nog nooit uitgesproken die dus dan procent zeker niet gehaald van die kennen, dat weet ik niet. Ik zei, pardon, wie en nieuw piep nooit. Dat was dan ook nog nooit eerder in mijn vastgesteld met die nieuwe update. We gaan dat behoort nog nooit uitgesproken die ik neem dat alsmaar over die dus optie manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. Wie de meeste abstracte Dat was netje beurt over internetten. Ook veel invloed kun je hier openstaan Stream te bewaren over die dus op die manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. Veel invloeden nou de meeste abstracte, Dat was net je beurt over internet en ook veel invloed kun je hier openstaan. Ternat die op die manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. De meeste abstracte, Dat was er net je beurt over internet en veel invloed kun je hier openstaan. Ik heb. Op die manier is het de goedkoopste manier om een aanduwt studie te bewaren. Ik zei nou meeste abstracte, Dat was de netje beurt over internet. Veel invloed kun je hier openstaan. Op die manier is het begrip grootste manier om een audio studie te bewaren. Veel In de meeste en blabla over internet op die manier veel invloed kun je hier openstaan. Nieuwe leden? De meest nabla over internet die nieuwe regel veel invloed niet gewoon kunt zeggen of zo. Bedoel, Dat is gemakkelijker dan zeker Als je dan niet begrijpt als nieuwe regel don, maar als nieuwe legger of hotel ever is gemakkelijker dan nou, die nieuwe regel. Dat is niet gewoon kunt zeggen of zondag bedoeld Dat is, maar als nieuwe legger of het tever is gemakkelijker dan nou 

Dat is niet gewoon kut zeggen of zondag. Ik bedoel, Dat is als nieuwe legger of tever. Dat is gemakkelijker dan nou 

Dat is niet gewoon kunt zeggen of zondag bedoel. Dat is als nieuwe legger of bever is gemakkelijker. Nou, die nieuwe regel, Dat is niet gewoon kunt zeggen of zo. Als nieuwe, We gaan beginnen. Dank u Jaja. OK. Ja zullen we eens We gaan beginnen. Dank u, ja, ja, zullen we eens. We gaan beginnen, perdón dan? Hoi Jo. Dat je dan dan hou Jo lo. Oh mama. Oh. Kuria maar nooit mooi weer. Hoi ja nou. Ja. Nou mooi. Oh ja ja oh ja oh ja oh wow ja. Die, hè? Ja hoe? Ja ja ja. Yy ja. Die tieners in haar schelpe en die zei eerst de zwaluwen kopen, kiest zij de Margriet en zegt, deze is van prijs en luister het meeste weer een die zij eet. Die komt ooit uit. Vele kiezen zij de Margriet en zegt Maurice, deze is van prijzen en luisteren. Ja, dit komt er ooit eens uit vele kiest zij de Margriet en zegt, Maurice is van prijzen en luister eens. Uitgeven, maar niet in, zegt leven is vrijs en luister. En die Zonder reden is van prijs en lager. Ja heel Praag, dat heb je goed gehoord over. Je hebt wel vorderingen gemaakt. Precies ja heel Praag dat officie had ik. Zij ik, ja, de kerst die we al in. Ja, ik zal dat micro een beetje meer richten, dus. Dat deed ik, ja, we staan hier dan beter wat ik zo helaas slecht articuleert. Ja, ik zal wat drinken. Misschien helpt dat. Titel De dagelijkse route in 10 routine leer luisteren routine de Prentjes Inscannen Inscannen. Ik heb nog altijd geen budget voor een streep verloren, scanner. Maar we gaan niet. Royalty kenner in altijd geen budget voor een royalty kenner gehaald, Maar we gaan niet, dat weet ik niet. Royalty kenner piet nooit gaan scannen, maar dan ook nooit eerder in mijn leven van een royalty kenner gehaald, Maar dat behoort weet Ik heb ik in mijn leven voorheen nog nooit uitgezocht gaan scannen, daar ben ik 100% zeker van. Update telefoon woord heb ik in orde erom voorheen nog nooit uitgegeten fout, want daar hebben net een fout gevonden van 20, wat een verschrikking met wat een verschrikking wat aan verschrik en dat bos. Twee fout. 20, Dat is zo wat een vrouw daar wat aan verschrikt ja maar ja op d ja dat maar ja ja, ja, Dat was heerlijk. Nou nou nou. Nieuw een ja om nieuwe reden? Ja, Dat is maar ja, ja, draai je merkwaarden over neerpent. Ontkennen waarover ik nog ken jij anders waarin nu aan het draaien? You can try to word whatever you can. Waarover ik nog oké, this is better. Oh, much better adaptation. Oh, dat wil ik. De. Oké. Zo wilde English altijd. OK. Maar baby Verplaatsende spatie, zoals i spannend. Learning in ingress. Zeker odell. Wow. Oh. Roda Roda Roda Roda Roda Roda Lora. Ja hoe? Oh ja oh ja hoog ja hoog ja hoog ja hoog ja hoog ja hoog. Oh ja oh ja ho ho ho hoog ja hoog ja. Ho Ho Ho Ho Oh ja oké. Hij wordt dit van ja oke, oke. Hij wordt ook excuse me excuse me, I was not aware. Nou wat weg? Moet ook excuses. Zo goed die utherm. Yo Yo yo, you can understand me wel even. Yo yo. No problem er seems to be no problem, no. Kno no problem no problem no no no no problem no problem perfect. No problem no problem no problem no. Zo, nieuwlande. OKOK al Loki liked hier no no no no provo. Hallo Roy. Oh ok thank you. Thank you. Thank you to thank you. Thank you. Thank you. You. Ik denk. Thank you, think you? Hé. Dank je. Kijk, dank je, you Silver. Eind debat hier denk je daarbij? Thank you, thank you. Yes, Olivia Hill FLEX. Die ja zullen we eens? Ja. Dank ja ja, We gaan beginnen. Ja ja ja, ja gaan we ja ja ja ja de routine dank u. Luisteren blijven luisteren. Jezelf regie van groot binnen verbaal. Geplaagd stem voor plaats een gehoord heb je het al gehoord over dat gepraat, dus dat gepraat dus dat heb ik toch gehoord. Ja, hij, hij, hij, hij, hij, hij, hij, hij, hij hij. Ja ja. Gemaakt. Ik heb nog altijd geen budget voor een streep door de scanner, Maar we gaan niet dat royalty scanner gaan scannen. Dan waaie die royalty, dat weet ik nu. Je kent een piek nooit, maar dan ook nooit eerder in mijn leven van een royalty kenner, Maar we gaan dat gehoord die in mijn leven voorheen nog nooit uit als daar ben ik 100% zeker van bekennen gehaald, Maar we dat weten we niet. Ik zei Gordon, die nooit nieuwe rijden dan ook nooit eerder in mijn lege hoofd. Nieuwe update Marjan vonnie in mijn leven. Voorheen werd gesproken die de stand procent zeker niet gehaald. Ik zei pardon wie die dat vast wel ook nog nooit eerder in mijn vastgesteld met die cat’s. We gaan dat behoort en ik neem dan alsmaar over die dus op die manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. De meeste abstracten, Dat was net je beurt over internet te ook veel invloed kun je hier openstaan om te bewaren over die dus op die manier is het de goedkoopste manier om een audiostream te bewaren. Nou, de meeste abstracte, Dat was net je beurt over internetten ook veel invloed kun je hier openstaan. Nou de meeste abstracte. Bij die manier is het de goedkoopste manier om een aanduwt studie te bewaren. Ik zei Nou meeste abstracten dat Als we net je beurt over internet. Wel invloed kun je hier openstaan. Op die manier is het begrip grootste manier om een audio studie te bewaren. De meeste en blabla over internet. Veel kun je hier ook openstaan. Nieuwe leden, nieuwe leden nou over internet die nieuwe regel. Niet gewoon kut zeggen of zo. Ik bedoel, Het is gemakkelijker dan je. Niet begrijpt als nieuwe regel, maar als nieuwe legger of whatever is gemauw die nieuwe regel. Dat is niet gewoon kut zeggen of zo. Ik bedoel, Dat is gemakkelijker. Dan is zeker Als je niet erg praktisch niet begrijpt. Nieuwe leeuws, maar als nieuwe legger of hotel is gemakkelijker. Nou nou die nieuwe regel, erg praktisch, Dat is nieuwe radio of die regel, Maar ik bedoel Dat is gemakkelijker dan oké, niet erg praktisch de dagelijkse route Je kunt doen, een fotoshop, een scan vlekjes verwijderen met die kloven te hoog. We zullen Samen vooruit gaan maken, dus die regel ik met de uitspraak en die hebben met de registratie dus. Erg is die gedachte dan niet bewust? We zullen Samen sjokten zoals bij de dieren vlekjes verwijderen met de kloof te hoog boering. We zullen Samen nieuwe regels die regel 1 keer 10 keer en die inderdaad registratie geweest. Is dat in foto’s die gedachten dan niet in fotoshop? En toen was hij van het commando. Dat is een reeks handelingen van nieuwe batch. Handeling in een fotoshop is een opgenomen handeling die erin met een instelling van een selectie tussen uitsnijden van Van het beeld tot correcte advies kampen. Fotoshop. En toen was formaat bij stellen van kleurtoon verzadiging, handelingen, uitsnijden, apostelen van niveaus en dan tot twee man toe opgenomen. Heel veel dus en een inkleurde instelling van een inkleuring die eigenlijk ja niet erg wil die die er wel voor zorgt dat dat de gelaten meestal geraakt. Het lijkt niet op het meer, Maar ik heb daar verder ook geen aandacht aan besteden en Er is dus eigenlijk eigenlijk is dat, is dat meer dan dan niet of meer gecontroleerde waarde dus. Maar ik heb daar verder behalen dat zo in die prik schuld, Omdat ik die eigenlijk al als een restant beschouw Er is ja, Maar dat is zo tot stand gekomen en Als je dat dan houdt, is er dan een eigenheid? Die mee bepalend is voor het karakter, Maar dat is zo tot de hele de hele purifi sfeer In de hele aanval, dus de eigenlijk eigenlijk is. Ja klopt wat al die tekeningen min of meer in die vorm maakt met die reeks van handelingen die daar komt het ook mee. Functie. Toneel klopt een aantal handelingen die ja die het karakter laat maken van een tekening functioneel een aantal handelingen die ja die het karakter laat maken van een tekening. Kijk je. Een aantal handelingen? Ja, die is karakter laat maken van een tekening. Hitler first plunge in acquoy Point that into scores of ripples break. Word Children make this may sound the first i see you ook tree its drong that know the band and inch will the least for Stone or Iron even oh boy the many lusty call right on about barbour have i seen to Children? Ik Gooi en wat In het Cherry Stone, we come tomorrow. En dan de tree hobby, Folk Crowne en al het paus heb cherries red Children, what a life to leave you love the Flowers that wonder pas no Flowers, armistice your eyes and win call winter con set last snowflakes, shopping your butterflies. Heel flauw is armrest by this recording is een depanne domein. Choqueerde butterflies nul Flowers and this recording is een pallet domein. Choking. Dit is recording is een bepaalde domein. Lire. Dit is recording is een bepaaldelijk domein. Chocolatier workle. Komen dus verkorting is een publiek domein. Choky. Dus verkorting is een bepaaldelijk domein. Nul, twee chauvigny. Dus recording is van het domein. Shockingly. Dit is verkorting is een domein. Chauffeur. Dus verwoording is een domein. Dit is recording dome. Dat is heel leuk. Dit is weer voording domein. Nou uit. Is verwoording is een bepaald domein. Nou uit. 

Udacity out. Ohh ohh ohh ohh ohh the city city city out audacity out. word 

Udacity out. Ohh ohh ohh ohh ohh the city city city out audacity out. word 

Udacity out. Ohh ohh ohh ohh ohh the city city city out audacity out. word 

Udacity out. Ohh ohh ohh ohh ohh the city city city out audacity out. word 

Udacity out. Ohh ohh ohh ohh ohh the city city city out audacity out. word 

sens unique

van ochtendgil tot avondval
van middernacht tot overal:
u jaagt uw brave nieuwe leden
naar de huurkazernes van de dood.

u loont hen met uw gouden kettingzegen.
u schildert uit in uitgelezen kerkhofgroen
de uitgeflitste kruisweg van hun levens
in het doffe teken van uw nijd.

u slacht per ader en gelaten maar
geen cijfer kan uw dorsten laven.
uw venusheuvel jeukt en vloekt.
uw startschotplannen staken plof.

uw afscheidsgroeten blaken waar
u welkomstwoorden had voorspeld.
kak. uw draaimol wiekt in gaten
de dolle waanzin van uw leiden
wordt nu rede die geen lijden kent.

o droog doorprikte wolkendromendok,
o foute rekenregel in de wereldregen,
hou uw waterlanders nog even in de tank
vul uw vreetkanaal met grijze stronk
van kersenpit en levende garnalen:
de toekomst is maar even om de hoek
de krant gaan halen met vandaag er in.

aanhoor de jubilates van de vrede
het komt wel goed zolang het nu
u toch nog even kan in leven laten.

(javel is uiteindelijk, denk ik, nog steeds
het beste middel tegen rot en stank).

—dv & juda conchetroux i.v.m. simon vinkenoog